Je zei over dit nieuwe album dat het raar en buitenaards klinkt, maar tegelijkertijd noemde je het ook rechttoe rechtaan of zelfs simpel.
‘Terminologie is altijd moeilijk voor mij, ik kan de dingen niet goed beschrijven. Laat ons zeggen dat het minder veeleisend is dan vorig materiaal. Na ‘The Puzzle’, de pandemie en alle chaos die we hebben doorgemaakt had ik als artiest niet de energie om iets veeleisends te maken. Het was dus allemaal wat meer lineair en voor de hand liggend. Alhoewel er een overkoepelend thema is, kan je het niet beschouwen als een conceptalbum. In een notendop zijn er eigenlijk twee onderwerpen. Een ervan is conflictoplossing en het herkennen van onherstelbare scenario’s, waar je vrede mee moet hebben. Ten tweede gaat het ook over de energie om een bewust gevoel van emotioneel evenwicht te onderhouden in een chaotische periode met fundamenteel negatieve ervaringen. Dat onderstreept voor mij hoe eenvoudig het is dat evenwicht te behouden in een vacuüm. Wanneer alles goed gaat met je familie en gezondheid en er geen sprake is van oorlog of pandemie, is het makkelijk om te zeggen dat alles draait om liefde, vrede en positivisme. Maar het is een grotere uitdaging om artistiek objectief te zijn tijdens een periode van negativisme. Daarom zie je ook op de cover van het album een vuurtoren als analogie hiervoor.’
Hoe zou je je muziek omschrijven aan iemand die nog nooit iets van je heeft gehoord?
‘Als mens worden we verondersteld te veranderen, het is absurd indien dat niet zou gebeuren. De muziek die je schrijft wordt een industrie, zoals bijvoorbeeld bij Rammstein, AC/DC en Slayer. Zij hebben een specifiek geluid en hun identiteit werd een bedrijf, waarin ze sterk hebben geïnvesteerd. Voor mij is muziek altijd een bijproduct van mijn leven geweest. Ik verander door omstandigheden zoals leeftijd, kinderen, overlijdens, pandemieën, oorlog, financiële problemen, woede enzovoort. Al deze zaken gebeuren nu éénmaal en de muziek is een reactie daarop. De identiteit van een muzikant die hierop reageert mag niet worden gezien als een indicatie voor mentale instabiliteit. Het speelt eigenlijk geen enkele rol hoe mijn muziek wordt beoordeeld, het klopt wel dat het moeilijk te categoriseren valt. Misschien is prog de eenvoudigste term, omdat ik letterlijk wil vooruitgaan.’
Soms hoor ik ook invloeden van Muse. Zou je zeggen dat dit toeval is?
‘Ik begrijp wat je bedoelt, want Muse heeft ook altijd een ‘synthy’ aspect gehad. Maar ik zou eerder zeggen dat ik beïnvloed ben door hun invloeden. Tijdens deze pandemie heb ik tot mijn eigen schaamte heel veel naar synthesizermuziek geluisterd. Misschien was het omdat ik mijn tienerjaren doorbracht in de eighties en er een zeker romantisch aspect is aan de beluistering ervan. Synthwave zoals van Tycho, Boards Of Canada of Hotel Pools vind ik heel interessant.’
Je muziek is zo complex dat het moeilijk is te bepalen door welke artiesten je wordt beïnvloed.
‘Ik kan dat eigenlijk wel vlug opsommen. Het is een combinatie van Metallica, Enya, Def Leppard, Broadway musicals, Stravinsky en popmuziek.
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 211.
