Wie goesting had in een zware core-avond moest op 21 februari in Antwerpen zijn. Lionheart had een zeer lekkere affiche op poten gezet voor z’n Europese tour. Ze brachten hun Los Angeles hardcore naar België en hadden daarvoor hun maten van Kublai Khan TX meegenomen. Naast deze twee hardcorebands kwamen ook deathcorefans enorm aan hun trekken met Paleface Swiss en Suicide Silence. De grote gemene deler was dat al deze bands loeiharde mokerslagen wilden uitdelen aan een opgezweept publiek.
Tekst: Robin Maes – Foto’s: Theo De Rycke
Een licht vreemde sfeer
De avond werd geopend door de Zwitsers die naar eigen zeggen verantwoordelijk zijn voor de gaten in de Zwitserse kaas: PALEFACE SWISS (6). De toon was meteen duidelijk: het ging er zowel op het podium als in de zaal heftig aan toe. De grote massa stond nog niet vooraan maar de aanwezigen vermaakten zich duidelijk. De sound van Paleface zat er meteen boenk op. Altijd fijn als de mix meteen juist zit. Het nummer ‘Best Before: Death’ moet toch enkele nieuwe fans gevormd hebben. Vreemd genoeg leek de zanger van de Zwitsers geen genoegen te nemen met de houding van het publiek.“You are boring as hell in the back”, klonk het halverwege de set. Wat later bedankte hij wel alle aanwezigen om paraat te staan en zei hij dat hij nogal wat zever verkoopt. Op het einde kwam z’n ongenoegen toch weer boven. Hij wees naar een paar fans vooraan om hen te bedanken, maar voor de rest van de zaal was er minder liefde: “That was a bit weak. Maybe it’s better next time.” Het deed ons best even fronsen, want de sfeer was écht wel oké. Als dit om te treiteren was, kwam het niet zo over. Na een vrij strakke set zorgde dit toch voor een licht vreemde sfeer.
Dansen op Texas hardcore
Veel tijd om op adem te komen kregen we niet, want een kwartier later konden we al dansen op de Texas hardcore van KUBLAI KHAN TX (7). Het viertal bracht een echte no-nonsense set. Geen intro, gewoon één welgemikte openingsdreun en ze waren vertrokken met hun hit ‘The Hammer’. Deze band toont perfect aan dat hardcore enorm dansbaar kan zijn. De pit werd wat groter, het enthousiasme wat warmer. Zanger Matt Honeycutt bracht met zijn call-outs zoals “Ow yeah baby!” en z’n cool geblaf ten gepasten tijden wat extra groove in het geheel.
Ze hadden maar een halfuur en speelden dus gewoon lekkere hardcore die smakelijk binnenging. Niks meer, niks minder. Op het podium deed ieder bandlid z’n ding zonder meer, waardoor de show vooral in de zaal zat. Nieuwe single ‘Theory Of Mind’ is wat ons betreft één van hun sterkste songs tot op heden. In de tweede helft van de set ging het er pas écht stevig aan toe in de pit. Bij ‘Self-Destruct’ en afsluiter ‘Antpile’ kreeg Kublai Khan de chaos waarom ze gevraagd hadden.
Female wall of death
Het was weer tijd om de knop van hardcore naar deathcore te draaien. De band die duidelijk het meeste plezier op podium had deze avond was SUICIDE SILENCE (8). Elk bandlid had een grote glimlach op z’n gezicht toen ze begonnen met ‘Unanswered’. De ervaren rotten kwamen heel speels voor de dag en amuseerden zich overduidelijk. De gitaristen gingen hard mee met het publiek en zanger Eddie Hermida zorgde zelfs voor wat humor tussendoor. Wat een stem heeft die trouwens: de hoogste noten en de laagste grunts kwamen perfect over. Qua live performance won Eddie duidelijk de strijd van de frontmannen. Hét moment van de avond zat ook in de set van Suicide Silence. Na het strakke ‘Love Me To Death’ zei de zanger dat ze voor het volgende nummer iets alternatiefs wilden doen. Een wall of death met énkel vrouwen. Meteen trokken heel wat dames naar voren terwijl de zanger vroeg aan alle heren om één nummer weg te blijven uit de moshpit. De vrouwelijke wall of death waarmee ‘Disengage’ begon was hárd en de moshpit nadien kon meer dan tellen. Een knap initiatief als je het ons vraagt, dat op groots applaus werd onthaald. Afsluiten deden de heren met ‘No Pity For A Coward’. Op papier sprak deze band misschien het minste aan op deze affiche, maar ze hebben live geen seconde verveelt, doen headbangen én doen glimlachen.
Knuffelbeer van de avond
De hoofdmoot van de avond zorgde voor de laatste grote switch van sfeer. Rap-beats en R&B-sounds maakten iedereen mentaal klaar voor de groovy hardcore van LIONHEART (8). De show werd ingezet met ‘Cali Stomp’ en iedereen kon meteen met de heupen bewegen. Je zou het bijna hardcore met nu-metal invloeden durven noemen. Wie vindt dat we hiermee heiligschennis verkondigen, mag ons uitleggen waarom er in het midden van de set een cover zat van ‘Break Stuff’ van Limp Bizkit …
De backdrop van Lionheart trok de aandacht door een LA liquor store af te beelden tussen de palmbomen. Het iconische Hollywood-teken had de naam van de band gekregen in een geslaagde makeover. Met z’n zessen was er constant interactie en het publiek deed gewillig mee. De zanger kreeg de crowdsurfers waar hij om vroeg en de show gleed vlot verder. Bassist ‘Big Boy’ groeide in een mum van tijd uit tot de knuffelbeer van de avond.
Echt lekker
Wat vanavond opviel, is dat elke band z’n portie fans leek mee te hebben. Na opener Paleface leek de sfeer bij Kublai Khan, Suicide Silence en Lionheart mooi evenredig verdeeld. Toegegeven, het mééste enthousiasme dwong Lionheart af, maar écht veel scheelde het allemaal niet. Iedereen leek de woorden te kennen bij de afsluiter van Lionheart en van deze avond, ‘LHHC’.
De core-scene slaagt er wel vaker in om meerdere mooie bands samen te brengen, maar deze affiche was écht lekker. Het buffet smaakte enkel naar meer.
