Moderne en melodieuze death metal populairder dan ooit? Dat kan je wel zeggen! Het Zweedse combo Orbit Culture heeft immers de afgelopen jaren met een ware sloophamer aan de weg getimmerd en wordt meer dan regelmatig gedoodverfd als ‘the next big thing’. Het feit dat de Antwerpse Zappa op een doordeweekse dinsdag ruim zevenhonderd mensen over de drempel kreeg, was op zich dan ook allesbehalve verrassend te noemen, al stonden we er persoonlijk toch wel een beetje van te kijken. Echt bekend zijn we immers niet met het werk van het viertal (echt fan van het genre ook niet) en dus hadden we op voorhand niet echt een idee hoeveel publiek er precies zou komen opdagen. Blijkbaar heel wat dus en als we de band zelf mochten geloven was het vanavond zelfs de best bezochte show van de tournee tot nu toe.
Tekst: Frederik Cosemans - Foto's: Istvan Bruggen
Een groot gedeelte van datzelfde publiek deed zich trouwens ook de moeite om voorprogramma DEFECTS (7) uit te checken, een act die bij ons al helemaal geen belletje deed rinkelen. Dit Britse vijftal (dat hier wel zonder hun bassist aantrad) doet het blijkbaar lang niet onaardig in het wereldje van de melodieuze metalcore, dit trouwens zonder een full length in de achterzak (die staat gepland voor eind mei) en de reeds meer dan goed gevulde zaal wist er dan ook duidelijk raad mee. De gelijkenissen met bands als oude Parkway Drive, Of Mice And Men (waar men trouwens ook al eens mee tourde) en While She Sleeps liggen voor de hand en verklaren voor een groot stuk ook de aantrekking die deze jongens op vooral het jeugdige gedeelte van publiek hebben. Zanger Tony Maue voelde zich als een vis in het water, perste beurtelings de ruigste growls en de meest cleane en melodieuze zanglijnen uit zijn strot en begaf zich naar het einde van de set toe zelfs in de kleine, maar toch kolkende pit. Ons ding is het zeker niet, maar iets zegt ons dat deze jongens niet in een lege tent zullen spelen als ze in juni Graspop aandoen.
ORBIT CULTURE (8) mocht daar vorig jaar reeds aantreden en deed dat toen ook allerminst voor een lege tent. Het Zweedse viertal brengt dan ook een brute, maar erg toegankelijke mix van zo’n beetje alles wat tegenwoordig populair is. Bulderende Behemoth-death metal? Check! Moderne, groovende metal zoals Gojira? Jazeker! Beetje oude Fear Factory erbij? Natuurlijk! En uiteraard af en toe ook wat cleane(re)-maar-toch-ruige zanglijnen toevoegen om de wat meer gevoelige kant te tonen, dat spreekt voor zich. Het mag gezegd worden, het levert een explosieve cocktail op die vanavond zijn uitwerking niet miste. Beenhard en superstrak brachten de enthousiaste en wild gesticulerende heren ons een twaalftal nummers waarbij opvallend genoeg de beginperiode (pakweg de eerste twee platen) volkomen genegeerd werd. Nadruk lag natuurlijk op de laatste plaat ‘Descent’ (oa. Opener ‘Black Mountain’, ‘Alienated’ en de imposante afsluiter ‘Vultures From The North’), maar ook voorganger ‘Nija’ (oa ‘North Star Of Nija’ en ‘Nensha’) en de ‘doorbraak’ EP ‘Redfog’ (‘Saw’, ‘Redfog’ en het slepende hitje ‘See Through Me’) waren goed vertegenwoordigd.
De sound was in het begin misschien niet helemaal overweldigend, maar dat euvel was na enkele nummers gelukkig helemaal verholpen. Ook het publiek reageerde aanvankelijk minder uitzinnig dan verwacht, maar ook dat kwam na verloop van tijd helemaal goed. De eerste nummers moesten het doen met een grote hoeveelheid schuddende hoofden en opgestoken vuisten, maar na verloop van tijd volgden de moshpits, walls of death en andere fratsen elkaar in hoog tempo op. Yep, de mannen van Orbit Culture kwamen, zagen en overwonnen. Althans op muzikaal vlak, want aan de merchandise scoorden de jongens wat ons betreft toch een aardige onvoldoende. Veertig euro voor een vinyl of shirt? Zeventig euro voor een hoodie? Cd’s in geen velden of wegen te bespeuren? Niet elke muziekliefhebber is daarom automatisch ook een vinyl junkie, of zijn we nu mis? Moeilijke tijden of niet, dat kan en moet beter, heren!
