Toen verkondigd werd dat dit gezelschap Vorst Nationaal ging aandoen, hadden we de bedenking of men die grote hal ooit ging volkrijgen. Tien dagen voor het evement veranderde de locatie naar het Koninklijk Circus in Brussel. Een pak kleiner maar wel een van de mooiste concertzalen in België. Bovendien zat het gezellig vol. Het beperkte aantal staanplaatsen was enkel gegund aan de eerste aanwezigen. De latere toekomers werd door behulpzaam personeel begeleid naar de balkons. Een gemis was dat niet want door de vorm van het gebouw zat niemand echt ver van het podium.
Tekst: Vic Van den Abeele/Koen De Waele – Foto’s: Bert Gysemans
Om stipt 18.15 u kwam het viertal van Hangman’s Chair (8) het podium op voor een half uurtje entertainment. Ondanks het vroege aanvangsuur hadden toch heel wat tickethouders zich de moeite getroost om de avondspits in en om Brussel te trotseren en dat op een vrijdag ... Dat het Franse viertal voor een lege zaal zou staan was dan ook allesbehalve het geval. Met slechts een half uurtje speelduur de tijd werd er dan ook geen tijd verspild. Sinds hun jongste plaat ‘A Loner’ staat dit viertal definitief op de kaart. Logisch dat het grootste deel van de set dan ook bestond uit nummers van deze laatste plaat. Gelukkig was er ook nog tijd om twee oudere nummers te spelen.
Het Duitse black/folk gezelschap van Der Weg Einer Freiheit (7) stond iets hoger op de affiche en mocht tien minuten langer spelen. Dat deze Duitse band met hun black metal wat de vreemde eend was, viel eigenlijk niet op. Het grootste deel van de aanwezigen bleef staan en hoe verder de set vorderde hoe meer interactie er kwam met het publiek. En dat terwijl de muziek van Der Weg Einer Freiheit allerminst een hapklare brok is.
Klokslag 20.05 u doofden de zaallichten en kwam Amenra (9) het podium op. Het was eventjes wennen, maar zanger Colin gaat tegenwoordig baardloos door het leven. Voor de rest deed de band waar ze het best in zijn: meedogenloos verpletteren met een hypnotiserende show. De combinatie van grillige beelden op een videowall, straffe witte spots en af en toe wat rook in combinatie met nummers die razernij uitbraken om even later fragiel en kwetsbaar verder te gaan, is nog steeds een intrigerende en intense ervaring. Zoals gewoonlijk stond Colin met het aangezicht weg van het publiek. Bindteksten heeft de band niet nodig, aanwezigen worden sowieso al in extase gebracht. Het was wel duidelijk dat de grote publiekstrekker nog steeds het schitterende ‘Solitary Reign’ is. Er waren zelfs aanwezigen die met de tranen in de ogen stonden. Tijdens de afsluiter ‘Diaken’ stond Colin al in ontbloot bovenlijf en draaide hij zich richting publiek. Zonder woorden verlieten ze het podium met op de videowall de boodschap ‘Liefde En Licht’. Nogal tegenstrijdig met hun muziek zelf …
Eersteklas metalmuzikanten
Aan de T-shirts te zien was het merendeel van de bezoekers duidelijk voor Amenra en Igorrr (9) gekomen. Opperhoofd Gautier Serre betrad als eerste het podium en nam plaats achter zijn verhoogde draaitafel om met ‘Paranoid Bulldozer Italiano’ een stuk drum-‘n-bass te laten horen. Een stevig technobegin dat wat raar te combineren leek met de rest van de aanwezige bands. Weet echter dat Igorrr live een pak steviger uithaalt dan op een album. Drummer Sylvain en gitarist Martyn zijn eersteklas metalmuzikanten. Zanger van dienst is nog steeds de charismatische JB Le Bail (ex-Svartcrown) die ronduit bovennatuurlijke grunts en screams liet horen.
Op Alcatraz 2022 deden ze het uitzonderlijk zonder zangeres omdat Aphrodite Patoulidou net de band verlaten had. Voor de huidige Distortion tour werd een waardige vervangster gevonden in de persoon van de Franse Marthe Alexandre, een indrukwekkende mezzosopraan die trommelvliezen kan laten scheuren. Wat een stem (en een bevallige verschijning)! Een feestje met (black) metal, techno, opera en oosterse melodieën dat veel te snel afgelopen was. Afsluiten deden ze met ‘Very Noise’waarop Gautier nog eens al zijn duivels losliet op zijn mengpaneel en de rest van de band een gezellige moshpitachtige dans op het podium placeerde.
Dit was een topavond waar vier schitterende bands het beste van zichzelf lieten zien en horen en dat in een geweldige locatie waar het geluid de cd-kwaliteit benaderde.
Enkele sfeerbeelden
