De Fransen van Landmvrks (uitgesproken ‘Landmarks’ maar omgekeerde a’s zijn supercool) timmeren al enkele jaren succesvol aan hun weg omhoog op de metalcore-ladder. Ze hebben een mooie mix van swing, swagger en smerigheid in hun sound die duidelijk meer en meer begint te blijven hangen bij de grote massa. In de Zappa mochten ze bewijzen dat ze ook als headliner het kot aan het daveren krijgen.
Tekst: Robin Maes – Foto’s: Istvan Bruggen
De avond werd geopend door de Britten van GUILT TRIP (6). Qua affiche stond vanavond duidelijk in het teken van stevige metalcore, maar de openers brachten onversneden hardcore. Dat maakte de frontman ook meteen duidelijk. ‘This is a hardcore show, let’s see what you got’ was een duidelijke boodschap voor de hardcore kids in het publiek. Er was beperkte animo maar als opener kreeg Guilt Trip er best genoeg schwung in.
De heerlijke riffs en breaks kregen menig hoofd aan het headbangen. Helaas zat het geluid bij de start niet top en viel tussendoor ook regelmatig een stukje gitaar weg. Af en toe een onaangenaam krakje erbij haalde ons enkele seconden uit de sfeer. De band deed z’n taak zonder meer. Afsluiters ‘Tearing Your Life Away’ en ‘Thin Ice’ zorgden voor wat meer beweging in de zaal. Zeker die eerste is dan ook meer dan lekker genoeg om onwetenden aan het dansen te krijgen.
De zanger van Guilt Trip klaagde tijdens de set kort over de zeer beperkte plaats op het podium. Het moet waar geweest zijn, want na amper twee songs begon ook de zanger van LIKE MOTHS TO FLAMES (6) met dezelfde klachtenbrief. De sfeer switchte meteen naar metalcore bij de openingssong toen de frontman tot drie keer toe vroeg aan het publiek om met z’n allen te springen. Die vraag werd de rode draad doorheen de hele set, met wisselend succes. Like Moths To Flames is een band die al vele support-slots heeft opgevuld en dit eeuwig lijkt te blijven doen. Leuk voor een kleine schare fans, maar deze zaal was duidelijk voor ander volk gekomen. ‘Bury Your Pain’ kreeg het grootste applaus.
De twee openers deden wat we ervan verwacht hadden. Het energiepijl op het podium ging flink de hoogte in bij het opkomen van THE DEVIL WEARS PRADA (7). Je ziet aan deze mannen dat ze al heel wat ervaring hebben en weten hoe ze een publiek moeten aanpakken, ook als ze zelf niet het hoofdgerecht zijn. Met goed veel overgave brachten ze een set die zowel hard en diep ging als melig en traag. ‘Ritual’ kreeg halfweg de set een enorm sterke publieksreactie. Nadien had ‘Reasons’ een heerlijke techno-break die zonder twijfel wat nieuwe fans heeft opgeleverd.
De frontman ziet eruit als Olli Sykes tien jaar geleden en ontfermde zich goed over de fans die steeds enthousiaster werden. De emocore sloeg aan vanavond. Bij ‘Sacrifice’ kregen we de eerste wall of death van de avond die écht de moeite waard was. De avond verliep duidelijk in stijgende lijn en dus hoopten we dat de Franse hoofdschotel ook in goede doen verkeerde.
Om het kort te kaderen: c’était tres bien. Zowel de sound, de show, de set en de sfeer zat goed bij LANDMVRKS (8). Een heerlijk mysterieuze intro bracht de zanger rappend op het podium vooraleer de bom barstte met de nieuwe single ‘Creature’. Met heel wat leuke lichtelementen en een V-gevormde videowall zat er redelijk wat show in de set. Da’s niet al te veelvoorkomend in een zaal als Zappa en dus het vernoemen waard.
Bij de tweede track ‘Death’ werd het pas écht warm in de zaal. De mix zat heerlijk en de zanger ging lekker diep en schel. Landmvrks zit nog niet aan z’n plafond, dat mag na vanavond met een gerust hart gezegd worden. Er waren brutale momenten, snellere stukken en emotionele passages. Het voornamelijk Frans gezongen ‘Visage’ kwam heerlijk over. Toen zanger Florent Salfati vroeg of er enkele Franstaligen in het publiek zaten klonk er héél veel gejuich.
Iedereen sprong recht en sloeg aan het dansen bij het oudere nummer ‘Scars’. Toen we aanbeland waren bij ‘Rainfall’, leek de regen al te zijn ingeslagen in de zaal. Alleen was dat zweet dat ervoor zorgde dat alles wat glibberig begon te worden. Het zwaartepunt van de set zat volledig in de dubbele encore. ‘Lost In A Wave’ en ‘Self Made Black Hole’ zijn de twee zwaarste mokerslagen van deze groep en ze kwamen perfect aan.
Landmvrks kweet zich uitstekend van z’n taak als headliner. Als enige bemerking kan je stellen dat de set van twaalf songs (met daarin enkele kortere) wat langer mag. Maar ook met een langere set hadden de fans enkel meer gewild. In oktober zien we de jongens al terug als support van Beartooth in Brussel. Er zullen nog genoeg Belgen overtuigd raken van deze Franse finesse.
