Op een bijzonder kille, grimmige en mistroostige vrijdagavond toch de moed vinden om in de wagen te springen en een bezoek te brengen aan één van de mooiste concertzalen van onze noorderburen, daar moet een mens al een heel erg goede reden voor hebben. En die hadden we, want het legendarische Mayhem deed immers de Maastrichtse Muziekgieterij aan voor een vrij exclusieve en laat aangekondigde show. Meer motivatie heeft een normaal mens niet nodig!
Tekst: Frederik Cosemans – Foto’s: Istvan Bruggen
Vooraleer we Atilla Csihar en zijn kompanen in vol ornaat mochten aanschouwen, kregen de ongeveer vijfhonderd aanwezigen nog een show van het Belgische HUDIČ (5) in de maag gesplitst. Normaal gezien zou het Tilburgse Autarkh de support verzorgen, maar wegens ziekte moest de band helaas zijn kat sturen. De heren van Hudič kregen dus letterlijk twee uur voor aanvang een telefoontje en dat was misschien een van de redenen waarom de show nogal rommelig en onvoorbereid overkwam. De op zich vrij duistere death/black metal van het viertal klonk flets en gewoontjes en qua strakheid en samenspel liet men helaas ook nogal wat steekjes vallen. Beetje een gemiste kans, maar het was dan ook heel erg vroeg dag. Het publiek uitte een beleefde waardering, maar liet het voor de rest maar een beetje op zich af komen.
Iedereen was immers gekomen om dé absolute vaandeldragers van de Noorse black metal aan het werk te zien. MAYHEM (8.5) trapte af met het intense 'Falsified And Hated' van hun laatste telg 'Daemon' en liet vrijwel meteen de tanden zien. De sound, altijd een heikel punt bij deze jongens, zat vrijwel meteen goed en frontman Atilla was uiteraard weer diep in de verkleedkoffer gedoken, al liet hij de extreem extravagante outfits dit keer toch achterwege. Zijn verschijning valt nog het best te omschrijven als een kruising tussen een lepralijder en een Nazgul en eerlijk gezegd stak deze soms ietwat vreemd af bij zij bijwijlen psychedelische bewegingen. Vocaal zorgde de beste man echter voor vuurwerk, want zijn akelige, raspende en soms sjamanistische keelklanken zijn in nummers als 'To Daimonion', 'My Death', 'Bad Blood' en 'Symbols Of Bloodswords' echt wel een meerwaarde.
Ook de rest van de band was in goeden doen. Snarenplukkers Ghul en Teloch (als enige, behalve Atilla, getooid met corpse paint) speelden strak en bevlogen, bassist Necrobutcher genoot zichtbaar van de energie van het enthousiaste publiek en drummer Hellhammer, door rook, licht en zijn enorme drumstel praktisch de hele show onzichtbaar, roffelde alles vakkundig bij elkaar. Ondanks de kwaliteit van de gespeelde nummers bleef het aanvankelijk toch wachten op de klassiekers, maar na 'Voces Ab Alta' trok die band zich even terug in de kleedkamer die zowaar een tijdmachine bleek te zijn.
Voor een eerste bisronde keerde men, gehuld in zwarte pijen, namelijk terug voor een ruime greep uit de klassieker der klassiekers 'De Mysteriis Dom Sathanas'. 'Freezing Moon' deed de zaal voor een eerste keer echt ontploffen en de voorste regionen veranderden in een oogwenk in een waar slagveld. 'Pagan Fears' en 'Life Eternal' deden er nog enkele schepjes bovenop en bij 'Buried By Time And Dust' werd de strot helemaal dichtgeknepen. Klasse! Toen de band zich daarna nogmaals terugtrok in de kleedkamer en het legendarische 'Silvester Anfang' uit de boxen knalde, besefte iedereen dat de teller op tijdmachine nog een aantal jaartjes terug zou worden gedraaid.
En jawel, het nog steeds geniale en botte 'Deathcrush' werd de zaal in geslingerd en het publiek besloot dan maar helemaal tot aan het gaatje te gaan. Atilla, die net zoals de rest van de band zijn pij aan de haak had gehangen, zag er ineens uit als een even gestoorde als zatte black metal nonkel die per ongeluk een paar slokken vitriool in plaats van jenever had genuttigd. Schreeuwend en jankend loodste hij zijn bandmakkers door de finale acte van de show die bestond uit 'Chainsaw Gutsfuck', 'Carnage' en 'Pure Fucking Armageddon'. Feest! Mayhem stelde dus zowel de fans van het eerste uur als de liefhebbers van het nieuwe(re) werk tevreden en stuurde zodoende iedereen voldaan terug de koude in.
