Met Profiler, The Gloom In The Corner en Vended pakken organisatoren MCLX uit met hun laatste show ooit en ze geven andermaal aanstormend talent een podium zoals ze dat in hun bestaan dikwijls deden. Ze hadden een patent op alternatieve shows, klein of groot en plakten zich niet vast op één genre. Zo organiseerden ze shows van Post Malone, IDLES en Joost, een kleurrijke bende dus.
Tekst: Kurt Van Driessche - Foto's: iPhone
Het regent in ons land dus dat resulteert al gauw in kilometers file naar Antwerpen. Daardoor hebben we ongeveer drie kwart van openingsband PROFILER (-) gemist. Een pak van de toeschouwers was wel op tijd vertrokken want de zaal stond al halfvol. De act uit Bristol is een soloproject van zanger/gitarist Mike Evans, dat is uitgegroeid tot een driekoppige band. Ze kwamen hun nieuwe plaat ‘A Digital Nowhere’ aan ons presenteren. Hun muziek omschrijft zich het best als metalcore met een serieuze snuf nu metal. Nu metalcore bekt best goed. Het zijn zware riffs gecombineerd met melodische refreinen. De twee volledige nummers die we nog zagen, maakten op ons een opperbeste indruk. Het publiek had er duidelijk zin in want er werd al duchtig met hoofden geschud, handen gezwaaid en het applaus op het einde van de set loog er niet om. Spijtig hebben we de volle set gemist! Fuck you, file!
Als tweede op de planken verschijnt THE GLOOM IN THE CORNER (7) uit Melbourne, Australië. De band verwelkomde recent een nieuwe drummer met Joshua Clinch, met Jesse Abdurazak kwam er ook een nieuwe gitarist. Hun laatste release dateert al uit 2022, maar ze zijn aan nieuw werk bezig. Voor wie hen niet kent: ze spelen cinematische nu metalcore. Je kan de sound best vergelijken met Emmure, al zitten ze meer op het kruispunt van heel zwaar en melodramatiek.Vanaf het begin van hun show loopt er een bandje mee die de nummers voorziet van de nodige bombast, maar ‘New Order’ zet ons in stelling voor een fijne set. Bij ‘Ronin’ belooft frontman Mikey Arthur dat het vanaf nu zou voelen als een freight train en hij hield woord. In ‘Behemoth’ rapt Mikey de strofes en gaat hij zelfs even zitten als hij ‘I need to take a breath’ zegt. Enig gevoel voor dramatiek is de man niet vreemd. Fijn om naar te kijken. Ondertussen grunt hij de refreinen terwijl bassist, gitarist en drummer beuken alsof hun leven ervan afhangt. Wat ook opvalt is dat het geluid loeihard staat. Een blik op de bloedrode geluidsmeter leert ons dat het niet enkel een indruk is.
We kregen ook nog een voorproefje van het toekomstige album met het nummer ‘The Jericho Protocol', een song die de band goed samenvat. Melancholie, dramatiek en beenhard én een compositie die zich situeert in hun gecreëerd universum waar Rachel Barker de hoofdrol speelt. Daar hoort een kortverhaal bij, geschreven door zanger Mikey Arthur. Het komt uit op 29 mei. Het doet allemaal een beetje denken aan Coheed & Cambria, maar dan zwaarder. Als je het hoort, snap je de vergelijking. Afsluiten doen ze met ‘Obliteration Imminent’. De snarenplukker van dienst wisselt virtuoos gitaarspel af met beukende riffs. Bassist en drummer geven een heel relaxte indruk. Ondanks het nieuwe bloed zou je denken dat deze heren al jaren op elkaar ingespeeld zijn. De perfecte opwarmer voor wat komen gaat.
VENDED (8), spreek je uit als Ven Dead, komt uit Des Moines, Iowa. Geboren uit het zaad van een zanger en clowneske percussionist van één of andere grote metalband richten Griffin Taylor (zang) en Simon Crahan (drums) samen met hun kompanen deze band op, nu zes jaar geleden. De jongens waren toen 15 (!!). De band toert ondertussen al drie jaar zonder ook maar een plaat uit te brengen. Bazart deed het ook en kijk hoe groot zij zijn, dat belooft! Ondertussen mochten we hen al twee keer aanschouwen op grote podia, ‘s morgens in de vroegte. Nu was het de beurt aan een inmiddels driekwart gevulde Zappa. Als de heren dezelfde energie van op de grote podia naar de kleine zaal kunnen brengen, mogen we ons opmaken voor een uppercut. Op de tonen van ‘Tainted Love’ (de cover) verschijnen de heren ten tonele. De band is warm gekleed in lederen outfit en heeft een sobere facepaint op, Griffin daarentegen is volledig zwart, wit en een beetje blauw geschilderd. Openen doet ze met hun nieuwste single ‘Nihilism’ en meteen liggen we tegen het canvas. Rauw en agressief. Het nieuwe Vended. Dit nummer is sneller, strakker en harder dan al wat hiervoor is uitgebracht, op de vorige single ‘The Far Side’ na dan. GMFT spreekt tegen ons alsof we met duizenden zijn. Het maakt hem niet uit hoe we ons voelen, maar vanavond moeten we al onze zorgen vergeten en ‘a good time’ hebben als nooit tevoren. Dit is een charismatische frontman van amper 21. De aanwezigen bedienen hem op zijn wenken en moshen op ‘Bloodline’ alsof hun leven ervan afhangt. Dat gaat dan vlot over in de gevraagde circle pit bij ‘Burn My Misery’.
Vergis je echter niet: het is niet enkel de frontman die deze band draagt. Cole Espeland en Connor Grodzicki spelen bij wijlen unisono uit twee gitaren, maar evenzeer wisselen ze Maiden-stijl de korte solo’s uit. Die laatste maakt er trouwens een sport van om op elke locatie te gaan vissen, check zijn Instagram! De ritmesectie, bestaande uit Crahan en bassist Jeremiah Pugh, zet perfect het raamwerk uit voor de andere drie. We kunnen enkel maar vaststellen dat de band is gegroeid sinds die zondag in Kortrijk. Na drie kwart van de set krijgen we nog een nieuw, nog uit te brengen stuk met ‘Serenity’. Crahan slaat hard op de drums terwijl Taylor grunts afwisselt met zuivere zang. Klinkt bekend, niet? Net voor ‘The Far Side’ vraagt Taylor ons licht te maken met wat we ook bij hebben. Aanstekers, GSM-lampjes, maakt niet uit. Het mooie, zachte en warme beeld dat we aanschouwen staat in schril contrast met de bom die dat nummer is. Op het einde van het bisrondje krijgen we met ‘Asylum’ het gekkenhuis dat we verdienen. Zappa staat op zijn kop. Volledig terecht. Tijdens dit tien (acht + twee) nummers durende concert liet de band geen enkele keer het tempo zakken. Zelfs niet tijdens het afgaan van het podium tussen set en bisnummers. The band played on!
Vended toont dat ze klaar zijn voor de toekomst. Ze beuken op de poort, de toekomst zal uitwijzen of ze die ook open rammen. Wij hopen alleszins van wel.
Zo krijgt MCLX (10) het afscheid dat ze verdienen. Met vuurwerk op het podium nemen wij afscheid van hen. Bedankt voor de mooie jaren, geweldige shows en prima organisatie. Veel succes in de toekomst met wat jullie ook gaan doen!
