Relatief nieuwe bands beginnen ook al jubilea te vieren. Zo ook RIVERSIDE (9) die een laatste deel van een 20-jarig jubileum tour aan het afwerken zijn in Europa. Normaal zou deze tournee vorig jaar plaatsgevonden hebben, maar ook dit moest een jaartje wachten. De herfsttournee lokt een flink gevulde zaal die de band hoog in het vaandel draagt.
Tekst: Vera Matthijssens
Een voorprogramma is er niet, dus worden we even na achten zonder poespas in het diepe gesmeten met het verrukkelijke ‘The Same River’. Meteen een track waarin het Pink Floydiaanse gitaarspel centraal staat, ondersteund door de pompende bas van Mariusz Duda, de zwevende edoch stuwende keyboardpartijen van Michal Lapaj en de warmhartige zang. Als vlottere illustratie van het bandgeluid weet ‘# Addicted’ en ‘Rainbow Box’ wat handen op elkaar te brengen. Vervolgens is ‘Story Of My Dream’ terug introverter. Duda tast de sfeer in de zaal nog af. Hij heet ons van harte welkom en geeft aan dat er enthousiasme mag blijken voor de kunsten die vertoond worden. Daarover valt niet te klagen. Het publiek laat via handgeklap en enkele kreten merken dat ze aanwezig zijn en reageert vervolgens op elke wending in de soms complexe muziek. Natuurlijk is Riverside op de eerste plaats een progressieve metalband en de eerste keer dat ze dan ook echt loos gaan, is tijdens ‘Escalator Shrine’ met een knipoog naar de locatie van Mariusz naar Kafka en Frank Zappa en een experimenteel middenstuk.
Michal Lapaj’s grote voorbeeld is Jon Lord en dat illustreert hij met een swingend ‘Black Night’ (Deep Purple) intermezzo, waarna men naadloos de draad terug opneemt van de eigen compositie. Het introspectieve ‘Towards The Blue Horizon’ wordt opgedragen aan Piotr Grudzinski, de gitarist en vriend die hen veel te vroeg en plots verlaten heeft. Het dient wel gezegd dat Maciej Meller er op fantastische wijze in slaagt om dezelfde gitaarstijl te hanteren en dus de songs kruidt met Pink Floydiaanse gratie. Het concert had een melancholieke ondertoon met de tijd die voor iedereen verstrijkt. Daar staat Duda even bij stil wanneer hij ‘Time Travellers’ aankondigt en de tekst aanpast met ’20 years’, zogezegd ‘om ons een beetje jonger te doen voelen’. Het zijn anekdotes die dit concert integer en diepgaander maken. De band heeft een uitgebreide catalogus opgebouwd in die twee decennia en de aanstekelijke ritmes van ‘Egoist Hedonist’ doen ons bewegen. Daar tegenover heerst het reflectieve element in ‘We Got Used To Us’ en ’02 Panic Room’, vooraleer het absolute hoogtepunt uit hun oeuvre ‘Second Life Syndrome’ (van het gelijknamige doorbraakalbum) de onvermijdelijke apotheose wordt. Na uitbundig afscheid genomen te hebben van het publiek, rest ons enkel nog een kortstondige epiloog in de vorm van het retrospectieve ‘Conceiving You’ dat singer-songwriter allures heeft. Net voor deze tournee begon, heeft Riverside het werk aan een nieuw album beëindigd. Dat zal in januari 2023 uitgebracht worden. Tot dan koesteren we deze nostalgische trip welke ons deed genieten van prachtige, tijdloze muziek.
