Het is maandagavond wanneer Rolo Tomassi, Holy Fawn en Heriot in concertzaal Willem Twee in 's-Hertogenbosch (NL) neerstrijken ter promotie van Rolo Tomassi’s vorig jaar verschenen album ‘Where Myth Becomes Memory’. Maar het voelt als vrijdagavond. Het bier laat zich zowaar op maandagavond prima smaken en de zaal is goed gevuld met bezoekers die van heinde en verre zijn gekomen: zelfs vanuit Rotterdam, Amstelveen en Haarlem hebben mensen de oversteek naar beneden de rivieren gemaakt om deze drie ‘kleppers’ - zoals dat in het Vlaams heet - live in actie te zien.
Tekst: Bart Nijssen
Heriot (7) trapt stipt om 20.00 uur af. De band geldt als een ware belofte voor de toekomst, maar moet vandaag even als een dieseltje op gang komen. En dat terwijl men op plaat juist allesbehalve een diesel is. Daar hanteert het viertal immers dezelfde overrompelingstactiek als groepen als Nails en Code Orange die toepassen: met een vergelijkbaar soort effectiviteit en impact. De vocale dynamiek tussen zangeres en gitariste Debbie Gough – die trouwens ook een fraai clean geluid heeft, maar dat bijzonder weinig toepast - en zanger en bassist Jake Packer werkt óók live heel goed. De band speelt met een half uur zelfs langer dan de 8 tracks tellende debuut-EP ‘Profound Morality’ - een schijfje dat overigens terecht in de nodige jaarlijsten belandde - in totaal duurt. Voor menigeen zullen de eerste vier letters van de bandnaam vooral een aptoniem zijn voor het geluid dat ze voortbrengen, maar wat leveren deze Britten toch een fijne pot herrie. Dat bewijzen ze een dag later ook, wanneer ze de nagelnieuwe single ‘Demure’ lanceren, een track waarop het publiek in ’s-Hertogenbosch alvast werd getrakteerd.
Het is volstrekt logisch dat Heriot en Holy Fawn Rolo Tomassi mogen vergezellen op deze tour. En dat terwijl beide bands er een compleet andere aanpak en strategie op nahouden. Waar Heriot vooral hard, splijtend en log over komt met zijn dissonante geweld, bouwt het uit Phoenix, Arizona, afkomstige Holy Fawn (8) – dat vorig jaar tourde met Deafheaven - alles juist vol geduld op. Maar als in het met blackgaze en shoegaze doordrenkte en adembenemend mooie songmateriaal dan die enorme en fraaie erupties ontstaan en frontman en gitarist Ryan Osterman zijn scheur opentrekt, dan is de impact ook direct groot. Dat de band bijna wegsmelt op het podium, doet daar verder niets aan af. Een kapotte snaar overigens wel, want die legt het imponerende optreden iets te lang plat en dat is jammer. Je leest aan dat soort momenten af dat de band nog wel wat beter voorbereid en dus professioneler voor de dag mag komen. Maar dat is dan ook het enige smetje.
Aan professionaliteit is bij Rolo Tomassi (9) dan weer geen gebrek. De band rond broer James Spence en zus Eva Korman staat al jaren als een huis en heeft daarmee een vaste schare fans opgebouwd. Wanneer Eva met haar sensuele bewegingen het podium betreedt en de band het rustige ‘Almost Always’ inzet tegen een videoachtergrond met het albumartwork van ‘Where Myth Becomes Memory’, is kippenvel haast onvermijdelijk. De band werkt zich vervolgens door een set heen waarbij de aandacht met tracks als ‘Cloaked’ en ‘To Resist Forgetting’ vooral wordt gelegd op de laatste telg, terwijl we van voorganger ‘Time Will Die And Love Will Bury It’ uit 2018 worden getrakteerd op onder andere ‘Ritual’, ‘Aftermath’ en het prachtige ‘A Flood Of Light’. Ondanks dat Eva inmiddels in New York woont, is er van een fysieke scheiding tussen haar en de rest van de band - wat overigens ook bijzonder bekwame muzikanten zijn! - werkelijk niets te merken. Spence – die het gros van de set in het donker achter zijn keyboard staat - is verrast door de hoeveelheid publiek die de band op maandag weet te trekken en maakt de groep daarmee onbedoeld kleiner dan dat ze verdienen te zijn. Rolo Tomassi is zonder ook maar enige twijfel namelijk één van de meest kundige en overtuigende live bands en zal nooit verzaken. Zelfs niet op maandagavond.
Bekijk HIER hier de nieuwe single van Heriot.
