Toen onze man enkele weken geleden de vraag kreeg om een verslag te maken in Trix, had hij nog nooit gehoord van de heer PEYTON PARRISH, maar wel van DOMINUM die we eind vorig jaar mochten interviewen aan de hand van hun debuutalbum ‘Hey Living People’. Gecharmeerd door deze Duitse debutanten met hun zombie metal wilden we die graag aan het werk zien. Trix was echter niet uitverkocht voor Dominum, maar wel voor Payton Parrish, dus moest onze journalist de nieuwe ‘ster’ dringend even natrekken alvorens gewapend met blocnote en balpen de show bij te wonen.
Tekst: Walter Maes – Foto’s: Istvan Bruggen
Niet verwonderlijk dat we de zevenentwintigjarige Amerikaan uit Washington D.C. niet kenden, hij verwierf faam met TikTok en werd op korte tijd een social media celebrity door korte liedjes te posten die gelinkt worden aan country en metal. Een TikTok-ster die metalmuziek maakt en bovendien Disney klassiekers/covers brengt: na het bekijken van een dozijn clips op YouTube en even vluchtig door zijn oeuvre te surfen op Spotify waanden we ons klaar om naar Trix te gaan.
Om 20 uur stipt stapten de drie gemaskerde muzikanten van DOMINUM (8) had het podium op, met in hun spoor zanger en maestro Felix Heldt, getooid in wit hemd met jacquet. Het Duitse gezelschap bracht uiteraard enkel songs van hun recent verschenen debuutplaat. Met ‘Immortalis Dominum’ en ‘Danger Danger’ kregen ze meteen de sfeer er redelijk in bij een deel van het publiek. De songs klonken catchy, zeer melodieus en Felix voelde zich thuis in de rol van entertainer. De bindteksten waren niet altijd top en zaten vol clichés, maar dat was hem vergeven. Er zaten enkele songs in de set die neigden naar popmuziek, maar ‘Frankenstein’, dat treffend bij hen look paste, kon het publiek bekoren. Niet de ‘You Spin Me Round (Like A Record)’ cover zoals op cd, maar wel ‘Rock You Like A Hurricane’ van Scorpions werd gespeeld. Het bombastische ‘We All Taste The Same’ en ‘Patient Zero’ sloten de geslaagde set van 45 minuten af.
Een kwartier vroeger dan voorzien, nam PEYTON PARISH (7) geflankeerd door gitarist, bassist en drummer het podium in met op de achtergrond een reusachtige banner met diens naam op. Het potige ‘Fist Into The Air’ bracht de zaal al meteen naar een eerste kookpunt. Met zelfverzekerde moves zoals Robbie Williams maar zonder diens arrogantie, palmde Peyton meteen iedereen in. De pasjes, de micro ver genoeg van de mond, het was allemaal minutieus ingestudeerd. Zijn rauwe doch melodieuze stem deed bij vlagen denken aan Chad Kroeger maar dan met growls. ‘Cavity’ uit het nieuwe ‘Soul’ was een combinatie van Nickelback met nu-metal. ‘Fallen Angel’ bracht een boodschap van hoop en werd zeer gesmaakt door het publiek. Het modern klinkende ‘Master Of War’ had sterke riffs en was voorzien van beklijvende zang. Luidkeels en de zanger overstijgend werd het Cranberries lijflied ‘Zombie’ meegebruld. Wanneer Peyton mee gitaar speelde op ‘Poetry Glass’ kreeg hij veel bijval van de prominent aanwezige vrouwelijke fans. Er zat een enorme vaart in het eerste deel van de show waar de klemtoon lag op stevige melodieuze metal die majestueus klonk.
Na acht songs was er een nieuwe lichtblauwe backdrop te bespeuren met daarop de artiest zijn naam in het bekende Disney-schrift met daaronder het kasteel van Doornroosje. Een vijftal Disney songs, covers in een stevige uitvoering waaronder ‘Go The Distance’ over Hercules, passeerden de revue. Deze werden fel gesmaakt door de talrijk aanwezige vrouwelijke bezoekers. Het moet gezegd, het publiek bestond uit een bont allegaartje van metalheads, jongeren, dertigers en zelfs enkele stoere bikers werden gespot. Tussen twee songs door vroeg Peyton aan het publiek van waar ze hem kenden? TikTok? Instagram? YouTube? Elke vraag werd beantwoord door luid gejoel. Na dit twijfelachtig tussenstuk, verscheen de laatste banner van de avond: Peyton Parrish in Viking-schrift.
Parrish riep het publiek met diepe stem toe: “Let’s go Viking”. Van Disney naar Viking metal, we moesten even aan het gedacht wennen, maar Peyton switchte zonder verpinken naar het tofste deel van de avond. ‘Ragnarök’, het epische ‘Thor’ en het machtige ‘God Of War’ (gemaakt voor het Playstation spel), gingen er vlotjes in. Met de ‘Valhalla Calling’-cover waanden we ons op een Vikingschip dat over mistige wateren voer. Peyton zette als toegift a capella ‘My Mother Told Me’ in waarbij het publiek het tweede gedeelte van de song overnam. Na de obligate groepsfoto viel het doek over het optreden. Bij het verlaten van de zaal zagen we overwegend uitgelaten mensen met een glimlach op hun gezicht.
Peyton Parrish was zeker onderhoudend maar warm of koud van zijn performance werden we niet. Hetgeen de TikTok-ster deed werd zeer professioneel gebracht, maar we stonden eerder naar een performer te kijken die net een of andere talentenjacht had gewonnen.
