De Nederlandse rockband THE GATHERING bracht eind april met ‘Beautiful Distortion’ een nieuw album uit waarop de band moeiteloos bewees dat ze nog steeds tot de absolute top behoort wat betreft melancholische en sfeervolle muziek. Een uitgebreide Europese tournee wordt voorlopig niet ondernomen, maar de band stelt het album wel live voor tijdens een mini-tournee doorheen het zuiden van Nederland. Rock Tribune was erbij tijdens de eerste twee optredens.
Tekst en foto’s: Steven Willems
Het is de eerste keer dat we een concert in De Cacaofabriek bijwonen. Het is een prachtig complex met verschillende zalen, ruimtes en zelfs een eigen café en restaurant. De zaal waar THE GATHERING (9) vanavond in speelt is een aangename ruimte die sfeervol is aangekleed. Een voorprogramma is er niet tijdens deze mini-tournee, iets wat we persoonlijk helemaal niet erg vinden. Om stipt 21u00 wordt er in Helmond afgetrapt met ‘Stronger’, het openingsnummer van de EP ‘Interference’ die samen met album ‘Beautiful Distortion’ verscheen. De nadruk ligt tijdens het concert uiteraard op het jongste album waarvan ieder nummer wordt gespeeld. Silje Wergeland weet als frontvrouw van de band de aandacht goed naar zich toe te trekken. Ze legt heel gemakkelijk het conctact met het publiek, komt sympathiek over en heeft het duidelijk ook zeer naar haar zin op het podium. Gevoelig materiaal zoals ‘We Rise’ en ‘When We Fall’ weet ze door eenvoudige en sensuele handgebaren een extra lading te geven.
Toetsenist Frank Boeijen kan er tijdens deze tournee om familiale redenen niet bij zijn, en wordt tijdens deze concertreeks vervangen door Remco van Zantvoort. Deze muzikant kwijt zich enorm goed van zijn taak, viel op geen foutje te betrappen en slaagt er zelfs in om een oudje zoals ‘Saturnine’ een geheel eigen en originele invulling te geven. Eveneens opvallend is, naast uiteraard een prominente rol voor gitarist René Rutten, bassist Hugo Prinsen Geerligs die - samen met drummer Hans Rutten - de ritmesectie helemaal in zijn greep heeft en haast voortdurend in een eigen wereld lijkt te verkeren. Aangezien dit de eerste shows zijn in meer dan twee jaar durft er ook wel eens een foutje te gebeuren. Zo is tijdens de eerste avond de band tijdens ‘When We Fall’ even het spoor helemaal bijster en wordt er opnieuw begonnen. Er is echter niemand die daar ook maar enigszins om maalt. Integendeel zelfs, het draagt alleen maar bij tot het sympathieke karakter van de avond.
Stilletjes genieten
Het publiek – dat tegenwoordig vooral bestaat uit mid-dertigers en ouder – is op beide avonden tijdens het hele concert muisstil (tijdens de rustigere passages zou je letterlijk een speld kunnen horen vallen), luistert vol aandacht en lijkt alleen maar stilletjes te genieten wat enorm mooi is om te zien.
Op de avond in Helmond is het exact 30 jaar geleden dat ‘Always...’ – het debuutalbum van de band – is verschenen. Heel even is er de stille hoop dat er misschien een song van die plaat in een ietwat omgebouwde versie zou gepresenteerd worden, maar helaas ... Wel verrassend en ook passend als afsluiter is het nog altijd prachtige en gewoonweg onverslijtbare ‘Sand & Mercury’ dat heel intens wordt gebracht.
De tweede dag in Zoetermeer verschilde eigenlijk nauwelijks met de openingsavond in Helmond. Dit was eveneens ons eerste bezoek aan de Boerderij, wederom een enorm fijne club met een opvallend breed podium en een gezellig café waar heel wat bezoekers na het concert nog wat bleven hangen om wat bij te kletsen. We hebben persoonlijk enorm van beide concerten genoten, en het deed ons nog maar eens beseffen hoe pakkend en betekenisvol goede livemuziek kan zijn.
Setlist
Stronger
In Colour
Grounded
We Rise
Probably Built In The Fifties
Weightless
Pulse Of Life
Black Is Magnified
Heroes For Ghosts
On Most Surfaces
Saturnine
On Delay
When We Fall
Sand & Mercury
