Een stevige dosis metalcore met de nodige emo erin? Strakke breakdowns maar ook melige meezingers? Rauwe zang, lekker gitaarwerk en dansbare delen? Wie wat van alles qua core kan smaken, zakt vanavond af naar de Trix. De affiche met headliner The Plot In You bevat heel wat schone namen en muzikale kracht. Hopelijk vormt dat live ook een adequate explosie.
Tekst: Robin Maes - Foto’s: Eline Dresselaerts
De stars and stripes wapperen trots vanavond met viermaal Amerikaanse export op het menu. De aftrap is voor de mannen van CANE HILL (7) die voluit voor nieuw materiaal kiezen. Muzikaal evolueerden zij de laatste jaren naar een metalcore-sound die veel cleans bevat en een soort van sfeervolle tristesse omarmt. Dat is hoorbaar op songs als ‘Finding Euphoria’ en nog energieker op ‘Drowning Therapy’. Het viertal speelt op één song na uitsluitend van hun nieuwe plaat ‘A Piece Of Me I Never Let You Find’. Da’s een zeer sterke worp die de nodige aandacht verdient. Muzikaal horen we dat er weinig tot geen backing track is. Respect, al mist de zanger hier en daar een noot.
Zijn T-shirt met opschrift ‘Sad Metal’ is bijpassend voor de stijl. Als we achteraf bij de merchstand zien dat dit een bandshirt van hunzelf is dat ze verkopen, vinden we het iets minder cool. Je eigen merch on stage dragen: het blijft ons een dubbel gevoel geven. ‘In the spirit of vibes we will continue’ zegt frontman Elijah Witt. Wat later vraagt hij crowdsurfers, maar merkt hij snel dat die sfeer en willigheid nog niet in de zaal zit. Grappend verandert hij het geweer van schouder en zegt hij ‘Forget that, I don’t want to see anything at all!’ Ook dat lukt niet, want bij afsluiter ‘The Midnight Sun’ krijgen we dan toch een moshpit.
Al verkondigt Cane Hill zelf dat ze emotioneel wat triestiger durven te gaan, de volgende groep mengt post-hardcore met emo om echte tearjerkers te brengen. SAOSIN (7) brengt muzikaal een knappe set, waarbij ze vaak genoeg klinken als in de studio. Muzikaal zitten er mooie passages in en zanger Anthony Green amuseert zich met sterke stem. Hij is als originele zanger al even terug na een grote afwezigheid, maar verkondigt zelf voor het eerst in vijftien jaar in Europa te zijn. Opener ‘Sleepers’ schiet raak, vervolgens verzuipen we gezellig in meligheid.
Het hoogtepunt moet komen van ‘You’re Not Alone’ dat duidelijk in de kelen van enkele aanwezigen zit. We zwaaien en zingen ‘whoa-hoa’. Net voor het afsluitende ‘Seven Years’ verkondigt de band dat ze eindelijk bezig zijn met nieuwe muziek te schrijven. Dat mag al eens, na bijna een decennium zonder. Saosin speelt als tweede support eveneens oké, zonder al te veel franjes of show. Ook hier krijgen we helemaal op het einde van de set een bescheiden duwfestijntje centraal in de zaal.
De derde groep gedraagt zich duidelijk niet als een voorprogramma. De massa zal ze ook niet zo ontvangen. Het energiepeil schakelt een versnelling of twee hoger voor CURRENTS (8). Die komen binnen met een zéér geile geluidsmix die als een pletwals doorheen de zaal trekt. ‘Living In Tragedy’ is dan ook een strakke opener. Binnen die geluidsmix is Brian Wille een enorm sterke brulboei. Zijn screams doen onze mond regelmatig eens openvallen. Zelfs als je de nummers niet kent, zet dit aan tot bewegen.
Gitaristen Chris & Ryan gaan al snel aan het molenwieken op het podium als twee gecontroleerd neerstortende helikopters. De nieuwe EP ‘All That Follows’ is amper een dag oud, maar ‘Rise & Fall’ en ‘Making Circles’ hebben hun plaats in de set al meer dan terecht opgeëist. De eerdere single ‘It Only Gets Darker’ gaat als een stormram verder. De lichtshow is hier ook een pak meeslepender en toonaangevender dan bij de vorige acts. Currents lijkt niet ver weg te zijn van avonden als deze gewoon zelf af te sluiten. de iets oudere nummers ‘Kill The Ache’ en ‘Better Days’ sluiten een knappe vertoning goed af.
De stage staat voor de hoofdact als een halve jungle met bladerige bekleding en een knappe riser voor het drumstel, plus plaats voor gitaristen. We merken ook een bevreemdend televisietoestel en een huiselijk hoekje met zetel en kamerlamp. ’t Is een vreemde mix, maar er valt heel wat te kijken. Een beklijvende intro waarbij die oubollige televisie vreemd begint te doen maakt ons niet veel wijzer, maar cool is het absoluut wel. Dit is gewoon een zalige opbouw richting het eerste salvo van THE PLOT IN YOU (9). Met een heerlijk diepe oerkreet van Landon Tewers schiet ‘Don’t Look Away’ de set in gang. We zullen niet vaak wegkijken.
The Plot In You start intens met z’n set. Ook ‘Divide’ is een riff-machine met breakdown-kracht die het vuur meteen op z’n heetst zet. Vervolgens zijn ‘Pretend’ en ‘Paradigm’ wat rustiger, wat vaak het geval is met het oudere werk van deze jongens. Hier vraagt frontman Tewers voor meer crowdsurfers uit de zaal. Ooit gaan wij naar de kine moeten met onze nek van al die surfers die vanachter ons komen, en Tewers zal er niet zijn voor de onkosten.
Ook de volgende nummers zijn wat melodieuzer te noemen, maar ook songs als ‘Face Me’ en ‘Not Just Breathing’ barsten van de kwaliteit. Dat vertaalt deze band live enorm sterk. We genieten van de sterke sound én een zeer beklijvende lichtshow. ‘Een lichtshow is er nu toch meestal wel?’, horen we sommigen denken. Klopt, maar deze is opmerkelijk knap en meeslepend. Op het einde van ‘Been Here Before’ zet Tewers zich eindelijk in die zetel en gaat het kamerlampje aan. Met een akoestische gitaar zet hij ‘Silence’ in. Leuk gevonden, net als enkele tussenstukjes waarop de televisie weer wat vreemd geruis en geluid produceert. Uniek, tof, knappe sfeerschepping.
De kwaadste tonen van de avond komen er dankzij ‘Forgotten’. De voelbare woede van het refrein dat start met ‘This is for my friends, who put needles in their veins’ snijdt tot diep in de zaal. Heel wat aanwezigen delen het gevoel. ‘Spare Me’ is nog zo’n song die gewoon ráákt. Het nieuwe werk van The Plot In You, verdeeld over de recente EP’s ‘Vol. 1’, ‘Vol. 2’ en ‘Vol. 3’, brengt heel veel animo. Al zit er wel wat extra stem in de boxen voor de schreeuwen en cleans van Tewers, je hoort het zelden als de massa zo passioneel meezingt.
‘Time Changes Everything’ is een oldie voor de old school fans, maar voelt binnen deze set flets aan. Da’s niet erg, het toont hoe hard deze band gegroeid is. ‘Left Behind’ is clean en melodieus zonder passie te vergeten en steekt heel wat dans in de mix. Afsluiter ‘Feel Nothing’ zorgt er perfect contradictorisch voor dat iedereen zich geweldig voelt na deze show. Daags voor dit concert raakte bekend dat The Plot In You de Jupiler Stage van Graspop zal headlinen op zondag 21 juni. Meer dan terecht, besluiten wij na vanavond.
