Het Noorse Wardruna heeft er een handje van weg om op de meest speciale plaatsen op te treden, liefst van al ergens in een buitenomgeving. Voordat ze naar België kwamen, speelden ze onder andere op het Fire In The Mountains festival in Glacier National Park (Montana, VS) en in het amfitheater van Pompeii. Daar kunnen we in ons landje niet aan tippen natuurlijk, maar niettemin was dit supergezellige openluchttheater, omgeven door eeuwenoude bomen, een zeer geschikt alternatief.
Tekst: Morbid Geert – Foto’s: Peter Smet / Chimaera Photography
Er werd geen voorprogramma voorzien, maar dat hoefde ook niet: Wardruna had een show van bijna twee uren voorzien en daar kwam iedereen tenslotte toch voor. Gelukkig was er voldoende zitplaats, nadat we al drie dagen Alcatraz Festival achter de rug hadden, eens te meer omdat de organische composities het beste tot hun recht komen wanneer je er bij gaat zitten ... Het was trouwens een erg ware en zwoele zomeravond, maar dat verhinderde niet dat we meer dan eens kippenvel voelden opzetten.
Nadat was ingezet met ‘Kvitravn’, werd al snel duidelijk dat hun nieuwste album ‘Birna’ centraal zou staan ... en zo hoort het ook. ‘Hertan’, ‘Lyfjaberg’, ‘Himinndotter’ en ‘Hibjørnen’ mogen dan wel relatief recent uitgebracht zijn, toch werden de songs met evenveel enthousiasme ontvangen als de oude bekenden. De publieksrespons was overigens rechtevenredig aan de inzet van de muzikanten, die zich helemaal gaven. Tja, Einar ‘Kvitravn’ staat er natuurlijk altijd wel met een sterke liveband, maar toch zag je dat ze er allemaal enorm veel plezier in hadden.
Lindy-Fay Hella danste het hele podium over en vulde als enige dame op het podium perfect de stoere mannenzang aan, al moest ze het natuurlijk al eens afleggen toen Einar en Eilif Gundersen (hun specialist in oude blaasinstrumenten) elk een lur vastnamen in ‘Urur’ en daarmee alles deden verstommen. Andere hoogtepunten waren zeker de momenten dat Wardruna terugkeerde naar de begindagen met ‘Heimta Thurs’, ‘Fehu’ en ‘Helvegen’, of het mystieke ‘Isa’ waarin Lindy’s feërieke zang prachtig resoneerde met de effecten die het krakende ijs van een gletsjer tot leven brachten. Of wat dacht je van ‘Voluspá’, dat in ‘skaldic version’ solo werd gebracht door Einar op zijn eentje ... rillingen!
Wat we ook enorm konden waarderen, was dat er niet werd geluld tussen de songs door, maar dat de band naadloos van song naar song ging. Pas toen ze aan de toegiften toe waren, nam Einar even de tijd om een dankwoord aan het publiek te richten en liet hij horen dat hij met veel plezier terug naar het OLT was gekomen, vol goede herinneringen aan de show die ze er in 2022 speelden. Om af te ronden mochten we nog genieten van een solo gebracht slaaplied: ‘Hibjørnen’, de song over de beer in zijn winterslaap. Daarna gingen we dan ook helemaal ‘zen’ de nacht in ...
Sfeerbeelden
