BLOODYWOOD - Foto: Gino Van Lancker
Net als een dag eerder opende ‘een zoon van’ de festiviteiten op de Prison Stage. THE RAVEN AGE timmert al enkele jaren aan de weg en langzaam maar zeker weet de band met gitarist George Harris (zoon van Iron Maiden-bassist Steve) in de gelederen een eigen plek te veroveren. Het Indische BLOODYWOOD werd op voorhand getipt als aanrader en maakte ondanks het middaguur zijn naam meer dan waar met een stevig feestje met muziek die je het best kan omschrijven als een kruising van Soulfly, Rage Against The Machine en Indische folk. Loudness kon helaas niet aantreden, maar de krasse knarren van PRAYING MANTIS vervingen hen waardig met een puik concert. GOTTHARD, met een bijzonder sterk zingende Nic Maeder, liet het publiek constant meezingen met een stel aanstekelijke songs.
ELECTRIC CALLBOY - Foto: Tomy Devogelaere
ARCH ENEMY sloot het hoofdpodium af en werkte zich naadloos doorheen een setlist met songs uit hun hele discografie. Alissa heeft zowel op vocaal gebied als podiumvastheid duidelijk veel progressie gemaakt. In vergelijking met andere headliners was het spektakelgehalte net iets minder. De kwaliteit lag vooral op de sterke composities en de technische bagage van de muzikanten.
ARCH ENEMY - Foto: Franky Bruyneel
In de Swamp had de Oekraïense black/death/doomband 1914 ondanks de algemene mobilisatie in hun thuisland toch toelating gekregen om als culturele ambassadeur op tournee te gaan. Vanzelfsprekend protesteerden zij tegen de brutaliteiten van Rusland, maar hun teksten richten zich op een oorlog die zich aan onze voordeur afspeelde: de Eerste Wereldoorlog. Hun strakke set zette meteen de toon voor de rest van de dag in deze tent met in de eerste plaats MISERY INDEX die een dikke set zonder veel poespas neerzetten. De grooves en punky/death metal vibes van BENEDICTION gingen door merg en been, terwijl ook SUFFOCATION als een ware bulldozer over het publiek heen raasde. Het al even hard razende deathgrindgezelschap ABORTED (foto: Claude Bosschem) reed een foutloos parcours. Wat eerst een feest met nummers van de voorbije tien jaar leek te worden werd vakkundig afgesloten met de oude kraker ‘The Holocaust Incarnate’. In tegenstelling tot de matige headliner Cannibal Corpse deed ABBATH wel wat van hem (en zijn band) werd verwacht. Snel, superstrak en meedogenloos, loeihard maar toch zuiver en vet.
FUNERAL DRESS - Foto: Gino Van Lancker
Aanvankelijk zou het op zondag in de Helldorado één en al hardcore worden, maar door enkele annulaties traden er ook een paar ‘andere’ bands aan. Zoals de streetpunkveteranen van FUNERAL DRESS die andermaal bewezen dat ze na al die jaren nog steeds een plaats verdienen op elk stevig festival. Vol op het gaspedaal, oi oi oi. Met leden van o.a. Length Of Time, Deviate, Backstabbers en Backfire diende ANGEL CREW zich aan als een supergroep. Ook van de partij: Jonas Sanders, die in totaal vier shows drumde op Alcatraz, en Jeroen ‘Fleddy’ Camerlynck als tweede zanger naast Deviate’s Danny. Angel Crew walste met gemak over het Helldorado-publiek en legde de lat hoog voor een namiddagje hardcore. Als een van de belangrijkste exponenten van de H8000-scene gaf LIAR acte de présence en dan kun je er vergif op innemen dat het zal stuiven. En wat een wervelwind was me dat!
ANGEL CREW - Foto: Hans Van Hoof
Als een van de oudste Bay Area thrashbands kwam ook TRAUMA zijn ding doen en ze deden dat goed. Ze mochten dan als invallers hun opwachting maken op Alcatraz, de tent was duidelijk te klein voor een sterk acterend PRO-PAIN. Na het afscheid van zanger Zoli Teglas werd Eli Santana ingelijfd als nieuwe frontman bij IGNITE en dat zorgt voor een nieuw elan. Het is anders, maar kan zeker bekoren want een wervelwind raasde over het podium en de spelvreugde spatte ervan af. SICK OF IT ALL had de eer en (naar eigen zeggen) het genoegen om af te sluiten in de Helldorado-tent. Een betere afsluiter had men trouwens niet kunnen wensen. De band wist de laatste druppel vocht en adrenaline uit de aanwezigen te persen. Wie Sick Of It All zegt, denkt aan een feestje en dat werd het ook.
PRO-PAIN - Foto: Ann Kermans
Voor de derde dag op rij Belgen aan het feest in La Morgue. Uit het voorgeborchte van Oostende ontsproot LETHAL INJURY, een thrash-bommetje dat nog voor de middag de tent tot het kookpunt bracht. DARQO (foto: Bert Gysemans) had als enige missie alles en iedereen murw te slaan en deed dat door de nog te verschijnen nieuwe plaat integraal te spelen. TURBOWARRIOR OF STEEL is vooral een bijzonder strakke crossoverband die niets aan het toeval overlaat. De speelvreugde straalde af op de zaal, en moshpits en allerlei Obscene Extreme-achtige toestanden waren niet van de lucht. Het Brusselse trio MY DILIGENCE nam de ontdekkingsreiziger onder de toeschouwers dan weer mee op een trip doorheen hun powerful psychedelisch stoner geluidsspectrum. SPEED QUEEN bracht old school metal zonder complexen. De strakke en snelle nummers deden de naam van de band alle eer aan. Een streep 80’s glamrock tussen al dat geweld door bleek een kolfje naar de hand van WILDHEART. Als een rollercoaster vuurde het gezelschap de ene knappe song na de andere af op een publiek dat opmerkelijk vlot meezong. Deze band is meer dan klaar voor het grote werk.
WILDHEART - Foto: Franky Bruyneel
BEAR hanteerde de tactiek van de verschroeide aarde en dat bleek de enige juiste om de tent zonder mededogen plat te spelen. Crowdsurfen, een wall of death en een onverwachte danseres waren volop aan de orde bij COBRA THE IMPALER die we bij een volgende doortocht op Alcatraz zeker zien stijgen in de pikorde. KILLTHELOGO mocht het licht in de Morgue uitdoen. Altijd een eer, maar na drie dagen van verzengende hitte uiteraard geen zegen. Voor drummer Jonas Sanders was het na Pro-Pain en Angel Crew zelfs al het derde (!) optreden van de dag. Desondanks kregen we stevige pits, crowdsurfers bij de vleet en teksten die luidkeels werden meegebruld. Kortom: iedereen amuseerde zich rot, niet alleen bij killthelogo, maar drie dagen lang (en zelfs vier voor de kampeerders).
COBRA THE IMPALER - Foto: Claude Bosschem
Het volledige band-per-band-verslag leest u in de volgende editie van Rock Tribune die op 20 september in de winkel ligt.
