Een gat van acht jaar is een gruwelijk lange periode. Christian beaamt en verklaart zich nader. 'De grootste reden voor de vertraging is eigenlijk gewoon het leven geweest dat zijn gangetje ging. Sommige bandleden zijn de voorbije jaren vader geworden en kregen opeens te maken met allerhande familiale verplichtingen. Ook hebben we behoorlijk wat live gespeeld en bij sommige shows, ik denk dan bijvoorbeeld aan Hellfest, kwam er toch best wel wat voorbereiding kijken. Van nieuwe muziek schrijven komt dan natuurlijk weinig in huis. Bovendien zijn we ook simpelweg een trage band. Niet enkel qua muziek, maar dus ook qua werkethiek, haha. Zeker als er geen deadline is, zijn we soms nogal geneigd om de zaken op hun beloop te laten. Ten slotte, en zeker niet onbelangrijk, vonden we geen geschikt concept om de plaat aan op te hangen. Zoals je weet baseren we ons voor de concepten vaak op boeken en het heeft dit keer een hele tijd geduurd vooraleer er eensgezindheid was op dat vlak. Eens de neuzen conceptueel in dezelfde richting stonden, schoten we echter in gang.'
Christian overdrijft niet als hij zegt dat Ahab erg veel aandacht schenkt aan concept en tekstuele invulling. Vanaf het eerste moment heeft de fascinatie (en soms zelfs obsessie) voor zeeën en oceanen een hoofdrol opgeëist en de band weet dit ook als geen ander om te zetten naar muziek. Voor de duidelijkheid: de band put in eerste instantie niet zozeer inspiratie uit wetenschappelijke en biologische aspecten, maar eerder uit de zogenaamde 'Nautical Fiction' en aanverwanten. Zo werden de bandnaam en het debuut 'The Call Of The Wretched Sea' volledig gebaseerd op het even magistrale als kolossale 'Moby Dick' van Herman Melville uit 1851. Ahab is de naam van een door waanzin gegrepen kapitein die noodlottig jacht maakt op de legendarische witte walvis Moby Dick. Voor 'The Coral Tombs' koos men de wereldberoemde klassieker 'Twenty Thousand Leagues Under The Seas' van Jules Verne.
Het is ergens bizar dat deze legendarische roman over de avonturen van professor Pierre Arronax en de mysterieuze, charismatische antiheld kapitein Nemo pas na ruim vijftien jaar effectief aan bod komt. Het boek lijkt immers haast speciaal voor Ahab geschreven. 'Tja, waarom nu pas? Ik denk dat de vorige boeken destijds gewoon betere kandidaten waren voor hetgeen we op die momenten wilden doen. We hebben ook best wat andere boeken overwogen voor deze plaat. 'Das Boot' van Lothar-Günther Buchheim was bijvoorbeeld een serieuze kanshebber, maar het leek ons toen te donker, te machinaal en te kil. Als ik echter de huidige toestand van de wereld bekijk, dan lijkt het boek plots wel een geschikte kandidaat.’
'We wilden voor deze plaat een ietwat natuurlijker thema en zo kwamen we dus bij 'Twenty Thousand Leagues Under The Sea' uit. Net zoals veel van mijn leeftijdsgenoten heb ik dit boek leren kennen via de gelijknamige Disneyfilm en voor mij zijn het verhaal en de personages Pierre Arronax en kapitein Nemo dan ook onlosmakelijk verbonden met mijn jeugd. Net zoals Arronax heb ik een enorme fascinatie voor wetenschap en biologie en ik heb hem altijd als een soort archetypische avonturier/wetenschapper gezien. Eigenlijk wilde ik vroeger stiekem iemand zoals hij zijn. Iemand die het onbekende opzocht. Nemo vind ik dan weer een interessant personage door zijn dualiteit. Enerzijds is hij een filantroop die geniet van kunst, taal en wetenschap, anderzijds is hij door zijn belevenissen in India uitgegroeid tot een ware misantroop en heeft hij zijn buik vol van politiek, racisme en kolonisatie. Het originele verhaal is bovendien behoorlijk donker, een stuk donkerder dan veel adaptaties, en vertaalt zich uitstekend naar Ahabs muziek.'
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 212.
