‘Ik ben altijd erg geïnteresseerd geweest in het creatieve proces. Lange tijd ben ik eerder een ingehuurde kracht geweest, een sessiemuzikant. Ik schreef wel muziek, maar niet zoveel. Dit is echt iets dat ik de laatste tien jaar pas ontwikkeld heb. Daar ben ik blij om en het gaat hand in hand met produceren en mixen. Ik denk dat de meeste mensen wel muziek kunnen schrijven, maar je eigen toon vinden, iets wat persoonlijk en uniek is, daar moet je heel eerlijk voor zijn met jezelf. Waar hou ik van en waar hou ik niet van? Tussen Jennie-Ann en mezelf is er die band. We zijn eerlijk tegen elkaar en we moeten beide van iets houden vooraleer we het gebruiken. Anders landt het in de prullenmand.’
‘Jennie-Ann heeft alle teksten geschreven. Ik hielp een beetje, maar eerder als producer. Kleine dingen, omdat een woord beter klonk. De teksten vind ik trouwens heel sterk. Het is grappig, want soms herken ik dingen waarover we het gehad hebben aan de ontbijttafel of andere dingen waar we het over hadden bij een glas wijn ’s avonds. Jennie-Ann is psychotherapeute, ze ontmoet dus heel veel verschillende mensen in verschillende situaties. Bovendien lezen we veel. Ik ben gestopt met tv kijken, ik denk dat het bijna twee jaar geleden is dat ik een film of tv-serie bekeken heb. Ik lees alleen nog, maar dat kan natuurlijk terug veranderen. Jennie-Ann volgt wel nog tv-series of films, maar ze leest ook allerlei dingen, zelfs poëzie. Ik denk dat ze door heel wat verschillende dingen geïnspireerd wordt en soms opper ik ook wel iets filosofisch. Momenteel ben ik Carl Jung aan het lezen en daar zijn ook wat ideeën uit voortgekomen.’
‘Heel wat fantastische albums – zoals ‘Sabbath Bloody Sabbath’ – zijn ontstaan wanneer de band samenleefde onder één dak. Sommige teksten van Judas Priest idem dito. Op die manier zit je al enigszins op dezelfde golflengte. Je spreekt over dezelfde dingen, je vindt dezelfde dingen belangrijk en je luistert naar dezelfde muziek om inspiratie te krijgen. Vandaar dat ik denk dat samenwonen bevorderlijk is voor de creativiteit. Samen muziek schrijven is ook afstand doen van je ego. Alleen op die manier kan je het beste voor de song of voor de muziek laten primeren. En hetzelfde geldt voor vele dingen in het leven. Als je een kind moet grootbrengen, bijvoorbeeld. Als je samen een kind hebt, dan moet je je altijd afvragen wat het beste is voor dat kind. En niet mijn idee hoeft te winnen. Je moet elkaar helpen om het beste te vinden, zonder je eigen mening door te drukken.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 228.
