Hoewel Will een opgewekte persoonlijkheid is, zou je dat niet afleiden uit de muziek. Het album klinkt op zijn zachtst genoemd nogal deprimerend. ‘Het album gaat op dat gebied dezelfde richting uit als de plaat daarvoor en is een verderzetting van hoe we al jaren werken. Jammer genoeg is er aan onze boodschap nog niet veel veranderd. Eigenlijk gaat het er nog slechter aan toe. Algemeen bekeken is het een beetje van hoe we kijken wat er met de volgende generatie van de mensheid gaat gebeuren. En dan is er natuurlijk het feit dat we helemaal niet goed bezig zijn. Kijk maar eens wat de vervuiling en de opwarming van de planeet allemaal teweegbrengen. Dat zijn zowat de voornaamste onderwerpen waar we het over hebben. Nu met de pandemie is het nog heviger. We hebben het erover hoe het volgende millennium er zal uitzien. Het gaat steeds maar de slechtere kant uit. Het goede nieuws daarentegen was dat er genoeg tijd was om aan dit album te werken. Iedereen van de band zat thuis en er was geen tourschema. Zo kwam er een pak meer tijd vrij en op de sessies ging het er veel relaxter aan toe.’
Will schreef de muziek, was producer, stond in voor de mix en was de voornaamste geluidstechnicus. Dan vragen we ons af of de andere bandleden ook nog een inbreng hebben? ‘Normaal behartig ik het schrijven van de nummers op muzikaal gebied. De rest geeft hun ideeën aan. Het is dus een beetje mijn baby maar de band heeft ook een zekere inbreng. Ze mogen hun mening geven en ik hou er rekening mee.’
Opvallend is dat er in de credits vermeld staat dat de drums werden ingespeeld door een zekere Matt Gugulielmo en niet door drummer Josean Orta Martinez. ‘Josean had een kwetsuur opgelopen net voor de opnames en moest een knieoperatie ondergaan. We hadden alles al geboekt en hoewel Josean echt wel mee wilde helpen, was het onmogelijk. Matt was een technicus in de studio en hij is een uitstekende drummer. Josean werd ondertussen geopereerd en is bezig met revalideren. Hij is en blijft nog steeds onze jongen. Als hij hersteld is, komt hij terug in het team.’
Wie het album voor de eerste keer beluistert, gaat zeker een punt van herkenning horen tijdens de eerste minuut van het nummer ‘Far From Heaven’. De gelijkenis met Gojira is treffend. Toch is dit volgens Will puur toeval. ‘We kennen Gojira al lang en zijn zeker fan. Maar het is beslist niet zo dat we bewust hun richting zijn uitgegaan. Mensen vergelijken er ons soms mee en je bent niet de eerste die mij dat zegt. Hoewel Gojira een fijne band is, houden we zelf meer van het oudere werk waar we mee zijn opgegroeid. Het begin van dat nummer werd door iemand van ons aangebracht en uitgewerkt. Dat het eindresultaat op Gojira lijkt, is louter toevallig.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
