Lena vult aan: ‘Het betekent eigenlijk iets meer dan dat. Het is eerder een transfiguratie of metamorfose, namelijk het doel om herboren te worden in iets nieuws. Zoals een vlinder die uit een cocon komt of een slang die zijn huid afschudt. Vanuit ons standpunt betekent het een beetje wat de hele planeet meemaakte door deze grote plaag.’
Wie vrolijke meezingers wil horen is eraan voor de moeite. Heel het album baadt in een hoogst donkere sfeer. ‘Het bevat heel wat onderwerpen die nogal depressief zijn zoals ongerustheid en een wereldwijde depressie. Alles draait rond datgene waar ik al een paar jaar doorheen moet spartelen. Meestal ging het om COVID en wat we tijdens die periode deden. Zelfs nu is het nog steeds niet opgelost.’
Het gebeurt weleens dat schrijvers hun verhaal vertellen met teksten waar ze zelf helemaal geen ervaring of band mee hebben. Zo te horen is dat bij Lena anders. ‘Zelf hanteer ik al sinds ons debuut als regel nummer één dat alles wat ik schrijf iets moet zijn wat ik heb meegemaakt of waar ik voor strijd of de aandacht op wil vestigen. Het moet op een of andere manier verbonden zijn met mijn leven.’
Een land als Moldavië als basis hebben, lijkt niet echt evident. Het is niet bepaald het centrum van de wereld en de meesten zouden het niet kunnen aanduiden op een blinde kaart. ‘Zelf ben ik zes jaar geleden geëmigreerd naar de VS en momenteel woon ik in Las Vegas. De rest van de band woont nog in Moldavië. Een album opnemen vanop afstand is geen probleem. We werken al zes jaar op die manier en het werkt perfect. Toch blijft onze origine de voornaamste reden dat we na dertien jaar nog niet zo bekend zijn op de radar. Moldavië is een klein en arm land met weinig mogelijkheden voor artiesten. We zijn als band langzaam gegroeid en geëvolueerd en misschien gebeurde dat wel trager dan bands die in landen wonen met meer mogelijkheden. Het is echter ons verleden en spijt hebben we niet.
“Ik ben niet bang om mijn geluid door mijn emoties te laten bepalen”
Enkele maanden geleden was het Oekraïense Jinjer te gast in ons magazine en het label waarschuwde ons op voorhand dat we Infected Rain niet mochten aankaarten omdat Jinjer-zangeres Tatiana Shmailyuk de vergelijkingen beu was. Toen we de naam Jinjer nog maar lieten vallen, onderbrak Lena ons al. ‘Als je wat opzoekingswerk verricht, zal je zien dat Infected Rain al bestond voor Jinjer. Elke muzikant is het beu om met een andere muzikant vergeleken te worden. Muziek is zoals elke vorm van kunst iets wat vanuit je hart komt en waar je naar luistert. Met bands als Jinjer, Otep of Arch Enemy vergeleken worden, is niet echt leuk. Het is de kunst die telt en die heeft geen gender, religie of politiek. Mensen moeten stoppen met vergelijkingen te maken wie er beter uitziet of beter klinkt. Het blijft kunst.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
