Updated 25/02/2022
HAMMERFALL: Geen link met mythologie
Sinds het debuutalbum ‘Glory To The Brave’ in 1997 uitkwam, breekt het Zweedse HammerFall een lans voor traditional heavy/power metal. Dat doen ze een kwart eeuw later nog steeds met volle overtuiging. Het twaalfde studioalbum ‘Hammer Of Dawn’, dat vandaag wordt uitgebracht via Napalm Records, is daar het uitbundige bewijs van. Zanger Joacim Cans vertelt meer over de totstandkoming van dit album en hoe de band het aanpakt om in deze onzekere tijden het licht aan het einde van de tunnel te blijven zien.
‘Ik vind dat wij nog geluk hadden, want we hebben de volledige Amerikaanse tournee met Sabaton kunnen doen en we hebben op 25 februari 2020 de laatste show van de Europese tournee kunnen doen. Toen we daarvan thuiskwamen, bereidden we ons voor op shows in Zweden en Denemarken, toen we voor het eerst hoorden wat er gaande was. We hebben gelukkig nog die Europese tournee kunnen doen, want die werd onze meest succesvolle tournee als headliner. we hebben toen ook de wijze beslissing genomen om de grootste show van die tournee op te nemen, vandaar dat we later het live-album ‘Live Against The World’ hebben kunnen uitbrengen. Dat voelde goed aan, want wij weigeren om livestreams te doen.’
Hoe verliep het opnameproces?
‘Dat verliep gesmeerd, want we hadden veel tijd. Men heeft het voor iedereen erg aangenaam gemaakt: een paar dagen opnemen en dan een paar dagen vrijaf. Als je lange tijd in de studio zit, is de lol er af, maar ditmaal hebben we de opnamen gespreid om het beste van elke muzikant te kunnen registreren. Verder verliep het min of meer eender als bij vorige albums. We namen de drums op met Fredrik Nordström, daarna legde Pontus Norgren de gitaren en de bas vast. Ik moet zeggen: toen ik gedaan had met de zang, hoorden we de mix van Fredrik Nordström en dat is de beste mix die ik ooit gehoord heb! Het leuke daaraan is dat hij naar Oscar belde en zei: ‘Heren, dit klinkt zo goed dat ik mijn beste productie en mix moet doen, want hoe jullie klinken, dat verdient een perfecte mix’.’
Veel bands zingen over Odin, dat gebeurt altijd vol bewondering en respect. Jullie stellen zomaar: ‘No Son Of Odin’. Nu mag je toch eens de bedoeling die hierachter zit uit de doeken doen …
‘Ik vind dat we op een bepaald moment een statement moesten maken, dat Hector geen zoon van Odin is. Daar gaat de song over. Hij heeft een hamer, maar neen, het is niet de beruchte hamer van Thor. Hoewel dat duidelijk is, dienden we toch te stellen: neen, hij is niet Odins zoon, hij komt niet uit Walhalla, hij is nooit in Asgard geweest. Hij is een superheld op zich. Zijn hamer heeft zelfs meer macht dan die van Thor. We wilden dit even duidelijk maken, al blijft het een hardnekkig misverstand dat moeilijk uit te roeien is. Nog steeds zie ik commentaren opduiken bij de videoclip over Hector en de hamer die verwijzen naar Thor. Dat is vreemd.’
“Ik heb nooit toegevingen gedaan, vandaar dat ik me een hele tijd heel eenzaam gevoeld heb, want niemand wou dit soort muziek spelen.”
Laat ons even inzoomen op enkele songs: ‘Brotherhood’ zou geschreven zijn als hymne over de vriendschap tussen jou en Oscar. Dit is dus het geschikte moment om te vragen hoe jullie elkaar leren kennen hebben …
‘Het begon met een telefoontje van Jesper Strömblad van In Flames die toen in HammerFall speelde. Hij vroeg me of ik hen wou helpen met een muziekwedstrijd met zijn band HammerFall. Ik zei: ‘Tuurlijk, waarom niet?’ en ik herinner me – ik had Oscar toen nog niet ontmoet – dat ik het repetitiehok in wandelde en iemand een gitaarmelodie hoorde spelen. Ik wandelde rustig binnen, keek naar hem en wist: ‘Dorian Gray’ van Stormwitch. Zijn mond viel open van verbazing dat ik wist welke song hij speelde. Dat was het moment waarop er tussen ons een band ontstond, we realiseerden ons beide dat we dezelfde invloeden hadden qua metal. De hele vriendschap begon met dit voorval. We realiseerden ons dat we moesten samenwerken, wij tweeën wisten wat we wilden.’
En dat was uitzonderlijk, want eind jaren 90 werd elke band harder en extremer, maar jullie wilden teruggaan naar traditionele heavy metal …
‘Ik heb deze roots nooit verlaten. Ik heb respect voor de roots. Oscar was ook te vinden voor death metal, maar zijn invloeden kwamen nog steeds van de melodieuze jaren 80 heavy metal. Ik heb nooit toegevingen gedaan. Vandaar dat ik me een hele tijd heel eenzaam gevoeld heb, want niemand wou ooit dit soort muziek spelen. Ik wil trouwens nog iets toevoegen over de song ‘Brotherhood’. Dat gaat niet alleen over de band tussen mij en Oscar, maar vooral over de verbondenheid met de fans. Er is een connectie tussen ons en de ‘templars of steel’. Wij zouden er niet staan zonder hen. Het is een dankwoord aan onze trouwe fans.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.