‘Eerst en vooral, dit is geen conceptalbum, al was er wel een conceptuele tendens te vinden in mijn manier van denken toen ik de teksten schreef. Elke song bevatte op een bepaalde manier de drang naar vrijheid en ook het woord ‘hoop’. Ik vind dat de woorden hoop en vrijheid dit album een erg positieve uitstraling geven, want het soort vrijheid waar we hierover praten, houdt in dat we kunnen leven op de manier dat wij dat willen. We kunnen de persoon zijn die we willen zijn. Dat is ons recht. Mogelijk vergt dit album een contemplatieve benadering. Het kan enkele existentiële vragen oproepen bij de luisteraar áls die daarvoor openstaat. Het hangt er vanaf hoe deze teksten bij iemand binnenkomen. Als je op een streamingdienst naar het album luistert, ontgaat de helft van de teksten je waarschijnlijk – en dat is spijtig, want ik ben er trots op – en daarom zou ik graag hebben dat de luisteraars ervoor gaan zitten en even nadenken over wat ik allemaal zeg. De teksten kunnen dus zo diep gaan – of niet – als de luisteraar wil. De eerste lijn op dit album voor de song ‘Avenge The Fallen’ is: ‘What is the worst? Be the one who dies or be the one who survives?’. Geef toe, dat stemt tot nadenken. Dat zette de standaard voor de teksten van dit album. Het wordt allemaal samengevat in de song ‘Hope Springs Eternal’, omdat dit aanvangt met de zin ‘if we’re not in for hope, the human heart will break’. Als we niets meer hebben om naar uit te kijken, als alle hoop vervlogen is, zal een mens breken.’
De tekst van ‘Time Immemorial’ is een nadenkertje, dat de tijd voor niemand stopt en onverbiddelijk verdergaat…
‘Ja en feit is dat deze song de vraag oproept – althans voor mij – of we geen kostbare tijd aan het verspillen zijn terwijl we juist meer tijd willen winnen. Het is veel beter om elke seconde te laten tellen. Als het gedaan is, is het gedaan. Dat moeten we aanvaarden, maar denk er tenminste over na en leef alsof je het eeuwige leven hebt. Dat is de enige manier om alles uit je leven te halen. Maak plannen, gekke plannen en als de mensen zeggen: ‘dat kan je niet maken’, antwoordt dan: ‘Natuurlijk kan ik dat’. Je kan het tenminste plannen, of het uit te voeren is zal enkel de tijd beslissen. Het geeft dit album diepgang, met het aspect vrijheid en het aspect hoop. En in wezen is het heel simpel. Dit is geen algebra, deze dingen zijn eerder al gezegd, daar ben ik me van bewust, maar misschien moet je veel van deze songs gewoon zien als een reminder. Als mensen het horen, zullen ze denken: ‘ah ja, dat is waar. Natuurlijk is het simpel, dat was ik even vergeten’.’
In het artwork zien we die vrijheid ook voor Hector aanbreken, omdat hij voor zijn eigen weg kiest…
‘Wat hij doet, is de ketenen breken die hem gevangen hielden. Aan de ene kant heb je de slechte krijgers, aan de andere kant zie je eerder engelachtige symbolen en in het midden Hectors hamer. Dat is Hectors manier om een statement te maken en duidelijk aan te geven dat hij heer en meester is over zijn leven. Hij breekt los van het goede en het kwade en kiest ervoor om zijn eigen regels te volgen. De manier waarop ik dat interpreteer is dat er wel iets nuttigs te leren valt uit zowel het goede als het kwade in de wereld. Het is dan aan mij om de juiste beslissingen te nemen. Veel van wat te zien is in het artwork, is ook te vinden in de song ‘Rise Of Evil’. Het is niet het titelnummer dat het uitzicht van het artwork bepaalt of het album als geheel, maar wel degelijk ‘Rise Of Evil’. Op dat moment sta ik tussen duivels en engelen, in tweestrijd. Ik luister naar hen beide en besluit dan om geen van hen te volgen, maar mijn eigen weg te gaan en mijn leven te leiden op de manier dat ik wil.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 224.
