Hadden jullie al van in het begin besloten dat ‘Invisible Queen’ het laatste album van Holy Moses zou worden?
‘Ja. Heel veel muzikanten zeggen altijd dat ze graag op het podium zouden sterven en dat ze dit tot hun laatste adem gaan blijven doen. Maar dat wil ik zelf niet. Ik heb nu nog veel kracht en energie. Holy Moses is in 1979 opgericht. Ik heb 43 jaar van mijn leven in deze band gezongen en ik zou graag ophouden op een moment waarbij we met Holy Moses nog steeds relevant zijn. Ik heb met deze band alles bereikt en beleefd wat ik maar kan wensen en ben ontzettend dankbaar voor alle dingen die ik heb meegemaakt. En ik wil niet dat we op een punt komen waarbij het ergens pijnlijk wordt. We hebben met de band op plaatsen gespeeld waarbij ik nooit het idee zou gehad hebben om er op vakantie te gaan. Het is een geweldige rit geweest. Ik heb nu nog de kracht om goede shows te geven. Maar het lijkt me een goed moment om er na deze laatste ronde mee op te houden.’
Als je de titels van de songs op de nieuwe plaat bekijkt, daar zitten allerlei links naar jullie oudere werk in. Neem als voorbeeld ‘Cult Of The Machine’ en ‘Order Out Of Chaos’.
‘Dat heb je goed gezien (lacht). ‘Invisible Queen’ is zowel op vlak van muziek als de teksten ergens een beetje een eerbetoon aan onszelf en de ‘good old days’. We hebben zowat alles wat altijd in Holy Moses stak op de plaat samengevoegd. We hebben als vanouds vooral eerder donkere thema’s aangesneden, als je kijkt naar songs als ‘Downfall Of Mankind’, ‘The New Norm’, ‘Outcasts’, ‘Too Far Gone’ en ‘Depersonalized’. Dat is iets wat we met Holy Moses altijd al graag hebben gedaan; in de psyche van de mensen duiken en er niet voor terugdeinzen om ook de andere en duistere kant van de mensheid of wat er zich afspeelt in het onderbewustzijn te belichten. Ik werk ondertussen al meer dan vijftien jaar als psychotherapeut en ik merk gewoon hoe mensen alsmaar meer moeten vechten tegen depressies. Heel de COVID-periode heeft daar ook zeker geen goed aan gedaan. Die schaduwkant van de mens, dat is een thema dat we destijds op ‘Finished With The Dogs’ en ‘The New Machine Of Liechtenstein’ ook aangesneden hebben.’
In december 1981 ben je in Holy Moses gaan zingen. Je was toen net achttien jaar geworden. Hadden jullie van in het prille begin een bepaald doel voor ogen?
‘Helemaal niet (lacht). Holy Moses is opgericht door Ramon Brüssler omdat hij samen met anderen muziek wilde maken. Ik was destijds samen met Andy Classen, en hij speelde in een band waarin ik basgitaar speelde. Andy las op een dag dat Holy Moses een gitarist zocht en is toen in de band gaan spelen. Wat later is de zanger uit Holy Moses gezet. Aangezien ik de vriendin van Andy was en ik altijd in de oefenruimte rondhing, kreeg ik plots de microfoon voor mij gezet en moest ik zingen. Ik heb toen een growl-achtige schreeuw geproduceerd om aan te tonen dat ik dat helemaal niet kan. Maar Ramon zei ‘Doe dat nog eens!’ (lacht). Ik dacht dat hij me in de zeik aan het nemen was, maar dat was blijkbaar niet het geval. Ik heb daarop de eerste teksten gekregen en ben de songs gaan inoefenen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 214.
