Op Alcatraz speelden jullie een geweldige show ter vervanging van Gloryhammer. Wanneer werden jullie verwittigd?
‘Wanneer weet ik niet meer precies, maar ons management kreeg bericht van de organisator of we die dag konden spelen. We zeiden: ‘Hell yeah, let’s do this!’ In België hadden we nog nooit op een festival gespeeld van die omvang. We waren aangenaam verrast dat ze ons contacteerden. Het was voor ons die dag het eerste optreden in twee jaar tijd dat compleet normaal aanvoelde. Het was een echte rockshow zonder COVID-beperkingen. We speelden toen ook voor het eerst onze nieuwe single ‘Not The End Of The Road’ die net was uitgekomen. We hadden zelfs amper tijd om ons grondig voor te bereiden omdat we volop promo aan het voeren waren voor die song in Duitsland. Na het optreden moesten we jammer genoeg al meteen vertrekken, maar we genoten nog wel van de show van Thundermother die voor ons speelden.’
‘Not The End Of The Road’ gaat over niet opgeven wanneer het geluk niet aan je zijde staat. Werd je zelf ook geconfronteerd met een slechte periode?
‘Je vat het nummer goed samen en ja, ik heb ook in de klappen gedeeld. Ik weet zelfs niet waar ik moet beginnen. Over de pandemie wil ik het niet hebben want iedereen wordt hiermee geconfronteerd. Bij Kissin’ Dynamite hadden we sinds de oprichting nooit een bezettingswissel gehad. Maar in februari kregen we van Andi (Schnitzer – drummer) te horen dat hij er de brui aan gaf. We wisten wel dat hij zich niet meer comfortabel voelde bij ons, maar het nieuws kwam toch hard aan. Na zijn aankondiging voelde ik me triest en gefrustreerd. Mijn vriendin vroeg me toen wat ik ging doen en ik kon daar niet op antwoorden. Het enige wat ik wist was dat ik die dag niet met muziek wou bezig zijn. Daarna borrelde deze song op die ik in amper een halve dag klaar had. Ik wist meteen dat het ook de albumtitel zou worden. Die frustratie werd dus uiteindelijk omgebogen in positieve energie en creativiteit. Het is ook een soort statement dat Kissin’ Dynamite niet zou opgeven na het vertrek van Andi. In het nummer worden nog catastrofale stormen erbij gehaald en het rare van die tekst is dat mijn woorden jammer genoeg nog uitkwamen toen we in juli getroffen werden door enorme overstromingen waarbij dorpen werden weggespoeld en heel veel mensen om het leven kwamen. Ik heb toen nog even getwijfeld of we bepaalde passages niet zouden schrappen en vervangen door andere omdat die overstromingen wel heel herkenbaar werden in dat nummer. Uiteindelijk hebben we het niet gedaan en werden we na de release van de single bestookt door berichten van landgenoten die ons lieten weten dat dit nummer hen door die moeilijke periode heen trok. De reacties waren echt hartverwarmend. Als muzikant doe je het daarvoor, dat je mensen kan raken met woorden en muziek.’
“De Hannes van vroeger joeg zijn droom achterna, de Hannes van nu zorgt ervoor dat die droom niet aan diggelen valt”
Wat is het grootste verschil tussen de Hannes van het debuut en de Hannes die me nu te woord staat?
‘Oei, hier overval je me mee. Naast het feit dat ik ouder en wijzer ben geworden, voel ik me meer vertrouwd en zelfzekerder met wat ik nu doe. Ik ben vooral mijn naïviteit verloren. Vroeger stapte ik onbekommerd een podium op en nu ben ik me meer bewust van wat we al bereikt hebben met de band. Het was een lang en hobbelig parcours tot dusver, maar ik kan nu van mijn muziek leven en daar ben ik uitermate dankbaar voor. Sinds zeven jaar zorgt Kissin’ Dynamite ervoor dat de rekeningen betaald worden en dat gegeven is me heel dierbaar en daar spring ik omzichtig mee om. De Hannes van vroeger joeg zijn droom na en de Hannes van nu zorgt ervoor dat die droom niet aan diggelen valt. Dat is misschien de beste samenvatting.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
