Hoe werd ‘Weapons Of Mass Seduction’ samengesteld? Enkel jullie favorieten of songs die zich er best toe leenden?
‘Beide. Ik kan me niet voorstellen dat je een coveralbum doet met songs waar je niet van houdt. Anderzijds kan natuurlijk ook niet iedereen zijn favoriete songs gaan coveren, want dat zou ook niet werken. Er is dus wel degelijk over nagedacht, maar laat me stellen dat dit onze favoriete songs om te coveren zijn. We wilden al lang een coveralbum doen, dus hebben we een lijst gemaakt en uiteindelijk hadden we nu tijd om dit waar te maken. In het verleden hebben we al heel wat covers gedaan, ook live, maar nu staan ze verzameld op één album. We vonden dit heel leuk om te doen.’
Hoe hebben jullie het hele gebeuren rond het Eurovisiesongfestival ervaren?
‘Het is de tweede grootste tv-show op aarde en dat maak je niet dikwijls mee in je leven. Wij komen uit het tourleven, dat is anders dan Eurovisie. Wij zijn gewend om live te spelen, daar is het semi-live, enkel de stem is live en het is een tv-productie. Je speelt niet voor twaalfduizend man in de arena, je speelt voor 162 miljoen mensen voor de camera. Een groot verschil. Natuurlijk waren we goed voorbereid, want er zijn schema’s, er zijn tijdstippen dat je aanwezig moet zijn, op tijd naar de make-up… alles is enorm strikt gepland. We zijn daar wel een beetje vertrouwd mee. We zijn gewend aan tijdschema’s, heel wat werk en optreden; we weten goed waar we mee bezig zijn op een podium. In die optiek was het hetzelfde. Ik was niet echt zenuwachtig, het was alleen zoveel groter. Maar de performance en de aandacht was andere koek. Zo’n hoeveelheid aandacht hadden we nog nooit gekregen. Niet in Duitsland, niet internationaal, en uiteraard gaf ons dat een boost. Dat was dus nieuw en kickend. We zagen wel heel wat overeenkomsten tussen het Eurovisiepubliek – van oudsher staan die open voor alles – en onze fanbasis, die alsmaar groeit, en we zien de laatste jaren toch ook dat er meer en meer metalheads voor onze muziek te vinden zijn. Als band staan wij open voor vele genres en we geven nu de metalheads de gelegenheid om van ons te houden. We verkondigen immers dezelfde boodschap: verenigd in muziek. Samen een leuke tijd beleven terwijl wij ons best doen om er een gedenkwaardige happening van te maken. We hebben nooit totaal gebroken met de gothicscene, omdat daar nu eenmaal onze roots liggen en daar zullen we mee verder gaan, maar we staan open voor zoveel andere genres.’
Ik denk dat Lord Of The Lost toch nog altijd als een gothicband beschouwd wordt?
‘We zijn niet alleen maar gothic, dat maakt een groot verschil. Het vormt een belangrijk deel van wie we zijn, sommige muzikanten in de band zijn daar mee bezig, maar er is veel meer dan dat. We zijn ook erg glamrock, bij momenten heel poppy, dan hebben we weer invloeden uit electromuziek. We hebben ook onze orkestrale muziek, dat mag je niet over het hoofd zien. Ons alleen maar gothic noemen is dus wat kort door de bocht. Ik begrijp best dat mensen er een stijl op willen plakken omdat iedereen opdeelt in categorieën, je kan bijna niet anders, maar wij passen in vele categorieën, niet enkel eentje.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 220.
