... / Story's / Markant / MARC HUDSON: Liefde voor Japan
Markant

Updated 25/08/2023

Markant

MARC HUDSON: Liefde voor Japan

Marc Hudson is sinds 2011 zanger bij DragonForce en zong op de vier recentste albums van de groep. Nu treedt hij naar buiten met een soloalbum. Over de muziek, het verhaal en de gastmuzikanten vertelt hij vanuit het mooie Oxford, bekend van zijn universiteit en inspecteur Morse. ‘Zoals iedereen had ik een overschot aan tijd tijdens de pandemie en kwam ik op het idee om een soloalbum uit te brengen. De muziek componeerde ik samen met een vriend van mij, Shaz Dudhia. Hij is songwriter en keyboardspeler en de reden waarom de nummers op ‘Starbound Stories’ zo magisch zijn.’

De link met Japan is alom aanwezig.

‘Het ganse album is geïnspireerd door Japanse anime. Niet zozeer de anime zelf maar vooral de anime-muziek, zoals de songs de je hoort bij de start van een anime-reeks. Er zijn de stripverhalen en de tekenfilmseries. Er is daar een enorm Westers publiek voor. Ik volg die verhalen meestal niet, maar ik beluister de soundtracks. En het is vooral die sfeer die ik wil weergeven. Ook de videogames zijn een populair onderwerp bij power metalgroepen.’

Marc Hudson © Oliver Lloyd

Je solowerk bevat een aantal power metalnummers, wat je rechtstreeks linkt aan DragonForce?
‘Maar het is niet de bedoeling om zoveel mogelijk als de groep te klinken. De eerste single ‘Astralife’ lijkt er inderdaad op, maar dat is toevallig het nummer dat het meest in diezelfde stijl is. Iedereen vindt nu inderdaad dat het er teveel op lijkt, maar de rest van het album is verschillend. Er zijn meer trage nummers dan bij DragonForce, waar je meestal slechts één trager nummer per album aantreft. Ik ben een fan van midtempo nummers en ballads. Meestal beluister ik juist die nummers het meest op platen van anderen. Zangers houden daar meestal het meest van, maar DragonForce is een gitaargeoriënteerde groep waar de gitaristen zo snel mogelijk willen spelen. Deze keer had ik alles creatief in handen en heb ik, volgens mij, de perfecte balans gevonden tussen trage en snelle nummers.’

Is er een gemeenschappelijk thema?
‘Nee, dat is er niet, zeker niet tekstueel. Het zijn losse verhalen. Er zijn wel enkele terugkerende muzikale thema’s. Korte stukjes die herhaald worden op verschillende plaatsen. Kickmateriaal voor proggers. De introtrack van de plaat eindigt bijvoorbeeld met de melodie van het refrein van ‘The Siren’. En in het titelnummer hoor je het refrein van ‘Swansong’ in de solo. Het duurt even voor je ze herkent. Bezie ze als een soort van easter eggs.’

Ik vind je logo prachtig, is dat je naam in het Japans?
‘Nee, die Japanse tekens betekenen ‘soloproject’. Ik wilde dat de cover van de plaat leek op een old school RPG-game uit de jaren tachtig. Het artwork is van de hand van Shilin, een Canadese die heel veel anime en manga tekent.’

Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 217.