‘Iedere keer dat we een plaat uitbrengen, zijn de mensen verbaasd dat we nog bestaan,’ lacht hij. ‘Onze procedure verloopt traag, dat is nu eenmaal een feit. We hebben allemaal een normale baan, familie en kinderen. Minstens één keer per week komen we samen om te schrijven en op te nemen. Dat vergt tijd op die manier, maar dat is nodig. We willen echt tevreden zijn over wat we afleveren. We laten ideeën altijd een poosje rusten, om later te bekijken of ze nog bruikbaar zijn. Voor dit album konden we echt onze tijd nemen en dat heeft ons deugd gedaan. De basisstructuren van de songs waren al af in 2017, daarna begon ik ook teksten uit te werken. We werkten verder in 2018 met opnamen en bijkomende instrumenten regelen.'
“Het is mooi dat er een geschiedkundige achtergrond en connectie is, ook al is dit album geen geschiedenisles”
‘Toen de songs zo goed als af waren en het tijd werd om aan de teksten te denken, zei Stefan (Berglund, zanger – VM) dat hij toch graag een conceptalbum zou maken voor hij stierf. We besloten het niet uit te stellen en gingen op zoek naar thema’s om te zien wat we konden gebruiken. Weldra stootten we op de zwarte plaag, want dat past zeer goed bij onze doom metal. Het is duister en niks dan miserie. Het is mooi dat er een geschiedkundige achtergrond en connectie is, ook al is dit album geen geschiedenisles. Zeker niet. Het is een fictief verhaal, maar met bepaalde dingen erin verwerkt die echt gebeurd zijn. Nadat we besloten hadden om voor de pest als onderwerp te kiezen, tekenden we enige richtlijnen uit. Het moest gaan over een schip dat als wrak aan de oever ligt in de eerste song. Een jongen vindt dat schip en gebruikt het als onderkomen, maar vaart er ook mee uit. Zo brengt hij de ziekte die hij draagt naar andere plekken, met verschrikkelijke tijden voor iedereen als gevolg. Eén van de songs, ‘The Empiric’, gaat over pestdokters. Ik weet dat die pas later opduiken in de geschiedenis, maar we vonden het ook passen in deze context, ook al is er geen connectie met het verhaal. Het is een waar gebeurd feit, maar fictief qua tijdlijn in dit geval. Zo is heel het album een mix van feiten en fictie.’
Een song die eveneens fascinerend is, is de afsluiter ‘Blood Moon’. ‘De titel van de song heeft niets te maken met het thema van de pest. We wilden enkel een dreigend gevoel op het einde en ‘Blood Moon’ is de laatste track. De jongen die her en der opduikt in het verhaal en in de eerste song het schip vindt, heeft in deze laatste song besloten om zich van het leven te beroven. Dus verhangt hij zichzelf bij het licht van de bloedmaan. Het gaat over wat er door hem heen gaat op die momenten. In feite is hij niet gestorven door de ziekte, maar hij heeft gaandeweg zoveel anderen geïnfecteerd dat hij een enorm gevoel van wroeging en berouw heeft. Daar kan hij niet mee leven.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
