‘Oh ja! Enkele maanden geleden beleefden we er onvergetelijke momenten. We speelden er een van onze eerste festivals. We konden eindelijk Sabina Classen van Holy Moses ontmoeten en bovendien mocht ik met haar het podium op om samen een nummer te zingen. Dat was fantastisch. Verder kon ik mijn broer na een lange tijd terugzien, want hij woont tegenwoordig in België. En Martin Furia! Hij is als familie. Fantastisch dat hij sinds 2021 bij Destruction speelt. ‘Never change a winning team’ past perfect bij onze samenwerking. Daarom kozen we ervoor om voor de derde keer met Martin achter de knoppen de studio in te duiken. Hij weet als geen ander het beste uit ons te halen zonder druk op ons te leggen. Hij zorgt telkens weer voor een aangename sfeer. Ook de nieuwe meisjes waren meteen op hun gemak. Martin begeleidde me optimaal in mijn nieuwe rol als vocalist. Hij deed me thuis voelen. Hij weet als geen ander hoe je de essentie van een groep kan vastleggen, zonder die te beïnvloeden of te veranderen. We zijn naar hem gegaan met een afgewerkt geheel. Er moest alleen nog papier rond het cadeau aangebracht worden om het mooier en interessanter te kunnen afgeven aan de fans.’
‘Aangezien de rol van hoofdvocalist nieuw voor me is, heb ik, zo gauw ik het wist, zoveel mogelijk geoefend. Ik had twee maanden. Ik heb lessen genomen voor de hoge en midrange vocalisaties. Ik was al gespecialiseerd in laag. Het begint bij goed voor je lichaam zorgen. Als je fysiek in orde bent en je doet de opwarmingen, als je de regels volgt, komt alles in orde (lacht). Samen gitaar spelen en zingen begint bij de nummers door en door kennen. Luisteren, luisteren, luisteren, totdat je ook de drums uit het hoofd kent. Mijn handen bewegen vervolgens autonoom, ik moet er niet meer aan denken. Omdat alle nummers op onze vorige plaat ‘Perpetual Chaos’ allemaal van mijn hand zijn, kostte het niet veel moeite om de zanglijnen live mee te brengen, want de nummers zijn op mijn manier van denken opgebouwd. Bovendien was ik voorheen mentaal altijd aan het meezingen.’
‘Momenteel woon ik in Griekenland. Daarvoor heb ik twee jaar in Italië gewoond, maar ik verhuisde omdat twee nieuwe groepsleden Grieks zijn. Verhuizen kan een en ander in gang zetten. Sepultura is oorspronkelijk uit Belo Horizonte, maar alles begon voor hen te gebeuren zo gauw ze naar São Paolo verhuisden. Dat geldt trouwens voor de meeste Braziliaanse groepen. Sepultura heeft voor ons en zo velen de deuren geopend. Ook Sarcófago was belangrijk. De Braziliaanse metalscene is rijk en groot, want Brazilië is eigenlijk een continent op zich, groter dan Europa, vergelijkbaar met de V.S.. Alleen in São Paolo al wonen 23 miljoen mensen. De Braziliaanse scene is erg verenigd. Wat hen achterhoudt, is de financiële situatie. Mocht er meer gelijkheid zijn, zouden we er beter voorstaan.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 218.
