‘We zijn er ook erg trots op. Nadat de finale mix af was, zat ik thuis met een vriend, samen whisky te drinken en ik vroeg hem of hij de nieuwe plaat wou horen. Telkens ik hem een nieuwe song liet horen, reageerde hij uitgelaten. Hij vond dat elk apart nummer een entiteit op zichzelf was met een pakkende riff of melodie en dat vind ik ook. Er staan geen B-kantjes op het album en het is erg matuur. Toen we de nummers aan het boetseren waren, we riffs selecteerden en bruggen maakten in de nummers, voelden we al dat het goed zat. De songs zijn er echt catchy uitgekomen.’
In principe ben jij de hoofdcomponist van de band, maar dit keer zou Ken het titelnummer gecomponeerd hebben.
‘Dat klopt. Het was eerst geen bewuste beslissing om daarvan het titelnummer te maken. ‘Dying Of Everything’ was gewoon de titel van dat nummer en later hebben we dan beslist dat dat wel een coole titel was voor het hele album. Verder is er geen speciale betekenis aan. Ken heeft nog een tweede nummer aangebracht, maar het grappige is dat ik niet meer weet welk dat juist was. Ik verwar de titels namelijk nog steeds. We hebben dit album opgenomen en afgewerkt en ik heb er in zowat acht maanden niet meer naar geluisterd. Nu moet ik al die interviews doen en moet ik opnieuw naar het album gaan luisteren. Ik ken niet eens de titels van mijn eigen nummers (lacht luidop). Het is eigenlijk triest, maar ik vertel je gewoon de waarheid.’
Ik zal je wat helpen dan. ‘By The Dawn’ wordt gevolgd door ‘Weaponize The Hate’. Beide songs zijn wat uptempo en hebben zelfs een beetje een thrashy gevoel. Waar komt dat vandaan?
‘Dat weet ik eigenlijk niet goed. We proberen altijd een paar snelle nummers te doen en daar komt het van, denk ik. Die bewuste keuze om ook wat snellere nummers toe te voegen. We willen er altijd een beetje een achtbaan van maken met een mix van snellere en zwaardere, midtempo songs. Die snellere zijn dan rechttoe rechtaan en hebben een impact. We hebben dat altijd al gedaan, zelfs sinds ‘Slowly We Rot’ en ‘Cause Of Death’, daar zat dat ook al in. Er staan op elk album wel een aantal composities met een thrashy invalshoek.’
Opmerkelijk aan het nieuwe album is ook de schitterende hoes. Die is van de hand van de Pool Mariusz Lewandowski, die in juli plots overleed. Jullie kozen zijn werk ‘Procession Of Evil’ en dat blijkt het laatste schilderij te zijn dat hij volledig heeft afgewerkt. Kozen jullie dat werk uit zijn gehele oeuvre of heeft hij dat in opdracht voor jullie gemaakt?
‘Wel, Andreas Marschall, waar we al vaak mee gewerkt hebben – hij deed onder andere ook hoezen voor Destruction, Immolation en Sodom – was druk bezet in de periode dat wij hem nodig hadden. Wij dachten aanvankelijk dat ons album zou uitkomen begin dit jaar en we moesten dus dringend een cover hebben, maar die timing lukte gewoonweg niet voor hem. Wij hebben dan Mariusz gecontacteerd omdat we zijn kunstwerken al lang erg apprecieerden en zo is het gekomen. Ik geloof inderdaad dat het schilderij die hij voor ons maakte effectief zijn laatste werk is geweest. We kozen niet zomaar één van zijn bestaande werken, maar gaven hem echt een opdracht en hij heeft ons idee uitgewerkt. Het is een behoorlijk surrealistisch werk geworden en de titel van de plaat past ook goed bij het artwork.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 212.
