Tien jaar geleden brachten Slash FT Myles Kennedy & The Conspirators (SMKC) hun debuutalbum ‘Apocalyptic Love’ uit en wisten daarmee menig fan van zowel Guns N’ Roses als Alter Bridge te plezieren. Er volgden nog twee albums (‘World On Fire’ in 2014 ‘Living The Dream’ in 2018) en tournees over de hele wereld. Vorig jaar sommeerde Slash zijn troepen om ‘4’ te maken, een plaat die volgens de gitaarmeester alles brengt wat je gewend bent ... maar ook anders is dan alles wat je tot nu toe van hebt gehoord. ‘Deze keer hebben we een zekere ‘magie’ vastgelegd: het geluid van vijf muzikanten en bandleden die naar elkaar luisterden en samen speelden in een ‘live’-spirit. Het heeft iets heel spontaans en daar hou ik van. Dat is echt het grote verschil op deze plaat - we hebben het min of meer live gedaan, en de fouten zitten er allemaal in’, aldus Slash.
‘Op de plaat hoor je ons vijven die gewoon samen jammen in de studio’, opent Myles ons gesprek. ‘We hebben daar doelbewust voor gekozen, niet in het minst omdat we deze keer naar Nashville zijn getrokken om samen te werken met producer Dave Cobb. De man heeft zijn sporen verdiend met werk voor onder Chris Stapleton, Jason Isbell, Rival Sons en Shooter Jennings. Hij staat bekend omwille van de keuze voor een rauwer en ‘directer’ geluid, en dat is precies wat Slash wilde. Zoals Slash ook al aangaf, kun je een prima plaat maken door eerst bas en drums op te nemen en daar later de gitaarpartijen en als laatste de zang aan toe te voegen. Niets mis mee, maar de live rock-‘n-roll spirit ontbreekt en dat is nu niet het geval en net wat ‘4’ in mijn ogen zo speciaal maakt. We hadden de nummers klaar en zijn de studio ingetrokken met het idee van ‘Oké, de knop is ingedrukt, de tape loopt, doe nu gewoon je stinkende best en verknal het aub niet’ (lacht). Het voelde alsof je in een tijdsmachine stapte en 40 of 50 jaar terug in de tijd werd gekatapulteerd. De menselijke factor overheerste, waarmee ik bedoel dat het niet de moderne machines zijn die de boel overnamen, zoals dat tegenwoordig helaas maar al te vaak gebeurt. Je hoort een band die live speelt en dat was een verademing, moet ik zeggen.’
Muzikaal komt ook deze vierde plaat nagenoeg volledig uit Slash’ koker. ‘Hij bedenkt de riffs en de akkoordenschema’s, zelf voeg ik daar dan de passende melodielijnen en de tekst aan toe. Het kan uiteraard weleens voorvallen dat ik aanpassingen aan het basisschema nodig vind met het oog op een sterk refrein. Veel komt dat niet voor, maar als het nodig is, maakt Slash daar ook geen probleem van. Hij is iemand die meteen in zijn hoofd hoort waar ik naartoe wil en waarmee het makkelijk samenwerken is. Een sterke riff en een sterk refrein is altijd de basis van een SMKC-song. Ik ben daarnaast dus ook verantwoordelijk voor de lyrics en dat is ook iets dat ik graag voor mijn rekening neem.’
“De tape loopt, doe nu gewoon je stinkende best en verknal het aub niet”
Dat doet Myles ook voor zijn solowerk en voor Alter Bridge. Is er dan een verschil in benadering? ‘Toch wel, mijn soloplaten hebben een persoonlijker inslag, die zijn meer autobiografisch. Bij SMKC probeer ik eerst de vibe van de muziek te vatten en schrijf daar dan een tekst bij. Doorgaans is dat een universeler onderwerp, ik ga daar niet te uitgesproken, niet te introspectief te werk. De lyrics zijn meer verhalend, zoals een storyteller dat aanpakt. Het is dus in principe omgekeerd aan wat in de filmwereld gebeurt. Daar zijn de scenes ingeblikt en liggen de dialogen vast vooraleer de soundtrackschrijver binnenkomt en daar de muziek bij bedenkt. Ik luister eerst naar de muziek en maak daar dan een verhaal bij.’
Hoe kijkt Myles nu terug op tien jaar Slash FT Myles Kennedy & The Conspirators? Ooit gedacht dat hij na al die tijd nog steeds met ‘de meester’ zou samenwerken? ‘Niet direct, ik noem het elke dag opnieuw een aangename verrassing. Ik heb lang gedacht dat mijn carrière niet veel te betekenen had en over pakweg … een week voorbij zou zijn (lacht). Omdat ik goed wist hoe hard een carrière in de rockmuziek is en hoe gevaarlijk glad de paden zijn die je bewandelt. Het is nu dertien jaar geleden dat we ‘Starlight’ (terug te vinden op Slash’ soloplaat uit 2010) hebben opgenomen, en dat was het begin van alles. Nooit gedacht dat die twee nummers - ook ‘Back From Cali’ werd toen opgenomen - de bouwstenen zouden zijn voor een langlopende samenwerking. Doorheen de jaren hebben we elkaar ook echt goed leren kennen. Ook de andere jongens spelen daar een grote rol in. SMKC is laidback, niets moet, er zit geen dwang achter, het loopt zoals het loopt. Er schuilen geen dramatoestanden achter de façade en de jongens zijn ook allemaal echt gave kerels. Geen egotripperij, geen gevecht om status of positie, … We begrijpen allemaal goed waarom dit echt werkt, er is veel respect voor elkaar, nobody rocks the boat. Maar goed, dat gevoel heb ik met Alter Bridge ook. Zeer blij dat het ook daar nog perfect draait na al die jaren, al had ik ook dat nooit gedacht toen we eraan begonnen zijn. Het is allemaal gelukt, ook solo, en daar ben ik dankbaar voor, elke dag opnieuw.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.
