Updated 07/11/2022
XENTRIX heeft zichzelf overwonnen
Na de reünie van 2013 is het Britse Xentrix allerminst bij de pakken blijven zitten. De Britse thrashers brengen met ‘Seven Words’ opnieuw een album in hun vertrouwde stijl uit. En de band is de laatste jaren nog sterker naar elkaar toegegroeid, waarbij nieuwkomer zanger/gitarist Jay Walsh zich goed geïntegreerd heeft en zelfs de sound naar zijn hand wist te zetten. Een gesprek met de sympathieke en goedlachse gitarist Kristian ‘Stan’ Havard.
Met ‘Bury The Pain’ uit 2019 begon Xentrix aan een nieuw hoofdstuk. Kan je het nieuwe ‘Seven Words’ vergelijken met de eerste reünieplaat?
‘Het is duidelijk zo een plaat, na de plaat. Een voorzetting van de ideeën die we hadden toen we met de reünie begonnen. Maar nu was het meer een complete verdienste van de gehele band. De vorige plaat werd grotendeels door mij geschreven en de andere leden hebben alles maar ingespeeld. Dat was met deze plaat heel anders. Voor mij was het een soort van experiment om iedereen zijn zegje te laten doen en stukken te laten uitwerken, wat voor iemand als zanger/gitarist Jay wel een openbaring was. Ik was ook wel heel verrast over de leuke ideeën die hij aanbracht. Jay is het beste dat de band kon overkomen. En eigenlijk was het niet eens de bedoeling dat hij ook de zanger ging worden. Ik had hem er bij genomen als tweede gitarist, maar toen hij tijdens de repetitie enkele stukken begon te zingen, was ik compleet omver geblazen. Ik was dan ook maar al te blij dat ik de zoektocht naar een zanger kon stopzetten. Want op het vlak van thrash metal zijn de muzikanten en zangers maar dun gezaaid in Engeland.’
Wat zijn de ‘Seven Words’ waar in de titel van de cd naar verwezen wordt?
‘Het is een nummer over revolutie en verandering en de zeven woorden zijn ‘No Love Lost, Bring Me The Chaos’. Eigenlijk is het een tekst die Jay geschreven heeft en die laatste is van mening dat er wel wat mag veranderen in de wereld vandaag. We zijn te braaf aan het meelopen met alles wat er aan het gebeuren is. De tekening op de hoes beeldt het dan ook mooi uit. Een soort van kantoorbediende in pak en stropdas die een molotovcocktail in de hand heeft. En eigenlijk is het dezelfde personage als op de hoes van de vorige cd en van onze tweede plaat ‘For Whose Advantage’. Van succesvolle zakenman, naar iemand met een depressie en een hoofd vol demonen, naar een revolutionaire rebel. Zo kan je die drie hoezen het best samenvatten.’
Binnenkort gaan jullie in Europa touren met de MTV Headbangers Ball Tour.
‘Dat is een droom die uitkomt en ook het bewijs dat we nog meetellen in de metalwereld. Vio-Lence, Whiplash en Artillery, welke thrashband wil daar niet mee op tour? En ik kan je nu al een nieuwtje meegeven. We gaan die tour doen met ons vorige zanger Chris Astley. Het probleem is dat Jay Walsh zijn vrouw zwanger is en ergens in november moet bevallen. Dus die kiest uiteraard daarvoor, wat volledig te begrijpen valt. Maar ik zag er wel bijna deze tour door in het water vallen. Gelukkig hebben we nog een goed contact met Chris, ook al liet hij ons in de steek na de opnames van de vorige cd. Hij was echter meteen akkoord om ons uit de nood te helpen. Een meevaller dus, en aangezien hij alle songs tot en met de vorige plaat perfect kan spelen, is het een makkie voor hem. Ik ben blij dat we een oplossing gevonden hebben voor het probleem. Want zo een tour is het enige dat financieel haalbaar is voor ons.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 210.