Elton John: waanzinnig goed en rock-'n-roller dan veel metalacts

Concerten

31/05/2023

Updated 31/05/2023

Rock Tribune. Onze naam geeft het al aan, we zijn geïnteresseerd in alles wat van ver of dichtbij met het genre te maken heeft. Een spectrum dat wijd te interpreteren is. Naast tal van jong geweld zijn er ook pioniers. Een van die namen is zonder twijfel ELTON JOHN. De ondertussen 76-jarige Brit heeft al heel wat watertjes doorzwommen, letterlijk en figuurlijk. Nog niet zo lang geleden beroerde hij Metallica-frontman James Hetfield tot tranen door te vertellen dat ‘Nothing Else Matters’ een van de mooiste songs ooit was. Een track waarvoor hij trouwens samenwerkte met Miley Cyrus voor de ‘Metallica Black List’ verzamelaar. De brave man vatte voor de pandemie losbrak zijn Farwell Yellow Brick Road Tour aan die na dik drie jaar uitstel eindelijk opnieuw in Antwerpen neerstreek. En wij gingen kijken.

Tekst: Stef Maes - Foto’s: Ben Gibson / HST Global Limited t/a Rocket Entertainment

Sir Elton (9) houdt van stiptheid. Als startuur werd 19.30 u aangegeven en dat was ook exact het moment dat de levende legende met ‘Bennie And The Jets’ het startschot gaf voor zijn eerste van twee uitverkochte Sportpaleizen. Een man achter zijn piano, geflankeerd door een top band van doorgewinterde muzikanten. Vanaf seconde één zit de geluidsmix perfect, je hoort zelf de tamboerijn van Ray Cooper, een man die al tientallen jaren met Elton de hort op gaat. Elton John houdt ook van show en dat doet hij anno 2023 met een hele sobere, maar state of the art productie. De reusachtige videowall op het podium wisselt de beelden van op de bühne perfect af met leuke animaties of gekke foto’s. Zoals de zotte random vakantiekiekjes van totaal ongeïnteresseerd mensen tijdens ‘I Guess That’s Why They Call It The Blues’. Op en top Britse humor, zalig. Elton onderhoudt ook de interactie met het publiek. Deze artiest voert hier geen nummertje op, hij doet dit na meer dan 50 jaar nog steeds doodgraag en dat merk je aan alles. Zo nu en dan staat hij op, zet dan de voet op de monitor en maant het publiek aan om zich te laten horen. Rock-´n-roller dan dat wordt het niet. De spelvreugde spat van de planken en komt perfect over in de zaal. Trouwens, wat een stem heeft die man nog steeds. Aan backing tracks heeft die in de verste verte geen behoefte, wat nog maar eens zijn talent in de verf zet.

Je staat ook versteld van hoeveel hits die man wel niet op zijn palmares heeft staan. De reeks is eindeloos. Hij kan het zich permitteren om enkele doodeenvoudig niet te spelen. Dat is alleen de aller grootsten gegund. Zulke figuren kunnen zich tevens bewegende piano’s veroorloven. Naar het einde van ‘Candle In The Wind’ schuifelt de vleugel van de linker- naar rechterkant zodat Elton daar even het podium kan verlaten voor een vestimentaire wissel, inclusief bril, heerlijk gewoon. Perfect ingebouwd en het haalt de vaart allerminst uit de set. Tussen al die hits zitten ook enkele pareltjes uit lang vervlogen tijden die bij het grote publiek minder bekend zijn. Persoonlijk zijn we onder de indruk van de power die ‘Funeral For A Friend/Love Lies Bleeding’ uit 1973 ontketend. Dit is vakmanschap. En dan moet de finale nog komen. De security heeft ondertussen het zittende middenplein duidelijk gemaakt dat het niet verboden is om naar voor te komen. In geen tijd staan tal van fans vlak voor de scene en dat stimuleert de muzikanten om nog een tandje bij te steken. ‘The Bitch Is Back’, ‘I’m Still Standing’ en ‘Crocodile Rock’ toveren het Sportpaleis om tot danspaleis. De absolute apotheose komt er met ‘Saturday Night’s Alright For Fighting’. Zelfs de Rock Tribune delegaties, ja we waren met meerderen daar, zingen nu uit volle borst mee, want wij leerden die hit kennen dankzij Flotsam And Jetsam.

Zoals het wereldsterren betaamt volgt er dan nog een bisronde. Eentje die start met een moderne beatversie van ‘Cold Heart’ waarbij Elton virtueel in duet gaat met het op het scherm verschijnende Dua Lipa. Eerlijk, zelfs dat werkt. Afsluiten doet hij met ‘Your Song’ en ‘Goodbye Yellow Brick Road’. Dit was een afscheid waar alleen de groten van kunnen dromen en wat Elton John betreft, die heeft al zijn dromen waargemaakt. We waren getuigen van niets minder dan een master class in 'hoe geef ik een prima liveshow' ...