Een nieuw album onder de arm en een compleet nieuwe bezetting: de Zweedse hardrock-‘n-rollband THUNDERMOTHER is terug van (even) weggeweest en is duidelijk hongerig om dat aan het publiek te tonen. Onder de noemer ‘Goddess On The Road Tour’ streek het viertal neer in Sint-Niklaas met het Nederlandse Cobra Spell en het Oostenrijkse Vulvarine in hun kielzog.
Tekst: Wim Vander Haegen - Foto's: Theo De Rycke
Op het podium vanavond nagenoeg uitsluitend dames. Enkel in Cobra Spell probeert één man zich overeind te houden tussen al dat vrouwelijk geweld. Maar eerst is het tijd om VULVARINE (7) hun ding te laten doen. Het vijftal oogt jong en onervaren en dat hoor je meteen aan de songs. Aan enthousiasme geen gebrek, maar de band heeft duidelijk nog wat werk voor de boeg, al moeten we toegeven dat we al veel slechtere starters hebben gezien. De ‘Rock'n'Roll Sisterhood’, zoals ze zichzelf graag noemen, bestaat sinds 2019 en brengt eind maart haar tweede plaat ‘Fast Lane’ uit, de eerste overigens bij een groot label (Napalm).
Enkele tracks daarvan zijn al terug te vinden op social media zoals setopener ‘The Drugs, The Love And The Pain’ en de nieuwe single ‘Fool’. Nummers die, net als het iets oudere ‘Good Time’, potentieel hebben. De cover van Modern Talking’s ‘Cheri Cheri Lady’ is zelfs heel goed gedaan. Hoewel Thundermother-gitariste Filippa Nässil het nummer op plaat meespeelt, blijft ze vanavond in de coulissen tot het haar beurt is om de zaal in te palmen. Het best potige ‘Rock Bottom’ is de laatste in de rij van een best verdienstelijke show, en daarmee is eigenlijk alles gezegd.
COBRA SPELL (8) heeft geen last van podiumvrees en dient zich meteen aan als een goed geoliede machine. Dat heeft, ondanks een reeks bezettingswissels in het vijfjarige bestaan van de band, veel te maken met gitariste Sonia Anubis die eerder bij het Zwitserse Burning Witches en de Braziliaanse band Crypta speelde. Een pittige verschijning die ook nog eens heel goed weet hoe ze een gitaar moet vasthouden. Hetzelfde kan gezegd worden van haar mannelijke collega die hard zijn best doet om af en toe uit de schaduw van de bandleidster te treden. Met zijn ouderwets aandoende ‘metal outfit’ kan hij trouwens zo bij Manowar gaan spelen.
Het gros van de set bestaat uit nummers van het debuutalbum ‘666’, waarbij ‘Satan Is A Woman’ en ‘S.E.X.’ de toon zetten voor een aangename terugkeer naar de sleazy sound van de jaren 80. We horen een combinatie van WASP, Quiet Riot en Mötley Crüe, maar toch met een eigen gezicht, mede dankzij het nooit aflatende enthousiasme van frontdame Kristina Vega. Het venijn zit ook bij Cobra Spell in de staart met de oudere songs ‘Warrior From Hell’ en ‘Addicted To The Night’. Misschien net iets te veel gepingel – dat heb je nu eenmaal met stergitaristen – maar al bij al een fijne show.
De reden waarom we vanavond naar De Casino afzakten, is niet alleen het nieuwe album ‘Dirty & Divine’ van THUNDERMOTHER (9). We zijn ook erg benieuwd hoe de nieuwe bezetting – zangeres Linnea stelt de band voor als ‘Mark III’ – het er live vanaf brengt. Al na de opener ‘Can You Feel It’ zijn we er gerust in. Hier staat een solide band die terecht tot de top van de hedendaagse rock-‘n-roll behoort. Linnea zelf ontbeert een beetje de zuiverheid van Guernica Mancini, maar compenseert dat door bijzonder energiek over het podium heen te dartelen en zelfs af en toe tweede gitaar te spelen. Bassiste Majsan Lindberg is terug van weggeweest en dat hoor je meteen aan de kloeke sound. Drumster Joan Massing is evenwel dé verrassing. Hoe hard die vanavond uitpakt! Respect! Dat zie je ook en vooral aan Filippa die geconcentreerd, maar veel meer ontspannen dan vroeger, haar troepen uitstekend aanvuurt en nu ook samen met Majsan de backing vocals voor haar rekening neemt.
Thundermother kiest ervoor om met de meer bluesy nummer van de nieuwe plaat van start te gaan, waardoor het toch iets langer duurt alvorens de vlam in de pan slaat. ‘Dog From Hell’, een van de oudere en beste songs van de band, is het sein voor een roller coaster die de (niet bepaald volle) zaal naar waarde weet te shatten. Het snelle ‘Take The Power’ brengt het tempo op speed en effent het pad voor nieuwelingen ‘Dead Or Alive’ en het snedige ‘I Left My Licence In The Future’.
De emotioneel gezongen ballad ‘Sleep’ start akoestisch en brengt het enige, overigens mooie, rustpunt in de set. De daaropvolgende drumsolo hoeft niet echt, maar het oudje ‘Whatever’ jaagt er de sfeer weer met een rotvaart in. In het verleden was ‘Shoot To Kill’ steevast de aanleiding voor Filippa om op stap te gaan door de zaal. Deze keer laat ze de eer aan Linnea die ineens gezwind en wel opduikt … bovenop de toog van De Casino, waar ze ook de Thin Lizzy-cover ‘Don't Believe A Word’ ten beste brengt.
‘Thunderous’ van het debuutalbum ‘Rock 'N' Roll Disaster’ maakt een einde aan de reguliere set. Daarna krijgen we nog een flinke ‘encore’ met het eveneens nieuwe ‘Hellevator’ en ‘Speaking Of The Devil’ - waarmee letterlijk alle songs van de nieuwe plaat de revue zijn gepasseerd - en het felle ‘Watch Out’. Met publieksfavoriet ‘Driving In Style’ komt er een einde aan 90 minuten heerlijke girl power.
