Wij beschikken niet over zo een licht verschoten lederen jas, waarvan elke vierkante centimeter minutieus bedekt is met metalen pinnetjes of met hoekige logo's van crustcorebands. Maar áls wij zo'n jas hadden, dan zouden wij hem erop verwedden dat het publiek op zaterdag een pak kleurrijker was dan dat op vrijdag. Want waar men op vrijdag steevast een vrij veilige metalaffiche serveert, maakt Oilsjt Omploft vooral op zaterdag zijn reputatie van avontuurlijk crossoverfestival waar. Zo ook anno 2023.
Tekst: Piet Van Coillie – Foto’s: Bert Gysemans
FUCKED UP MINDS
Door allerlei bijzonder wereldse omstandigheden moesten we de eerste helft van de zaterdag, en dus zomaar even vier bands (Serial Pissers, Haemers, Toxic Shock en Bonded) missen. Pols gerust bij uw betrouwbare makkers naar hun ervaringen. En schijnbaar liep er ook bij d-beatlegende The Varukers een wiel af. Op vrijdagavond al werd de boodschap kenbaar gemaakt dat de Britten wegens autopech Aalst niet zouden halen, en dus werden die van FUCKED UP MINDS (7) opgetrommeld om de pil te verzachten. De jonge Brusseleirs moesten uiteraard grote schoenen vullen, maar ze deden dat met een serieuze bak goesting en met een aanstekelijke mix van klassieke punk, d-beat en rock-'n-roll. “Ik hoop dat het een beetje meevalt?”, vroeg een voor de gelegenheid in een Varukers-shirt getooide zanger zich luidop af. Oilsjt zei van ja: een fanclub van stagedivende vrinden en familieleden zorgde voor de sfeer en de hanenkammenclub vooraan zag dat het goed was.
Waarna de temperatuur prompt een tiental graden zakte, de sfeer grimmiger werd en de vuisten gebald werden. Want daar betrad SKITSYSTEM (8,5) het podium. Death metalfans en crustcorefreaks zullen de band allebei in hun kamp willen trekken, maar het maakt niet uit wie gelijk heeft. Feit is dat deze Zweedse band als een tank over Oilsjt heen walste met een betonnen bakkes en een Flying-V-gitaarsound van hier tot in Malmö. Zware, slepende death metalpassages fungeerden als perfecte adempauzes tussen het ultrastrakke d-beatgeweld en Skitsystem was voor ons persoonlijk het hoogtepunt van de dag.
CARNATION
Middels een welgemikte geut bloed spoelde het Belgische death metalbataljon CARNATION (8) vervolgens alle punkinvloeden van het podium. Er werd niet alleen geswitcht van muzikale stijl, ook het geluid werd vakkundig bijgesteld. De nonchalante sound van Skitsystem werd getransformeerd tot een glashelder tapijt dat alle details in de technische Carnationnumers perfect tot hun recht liet komen. Een optreden als dit toont keurig aan waarom de band vertoeft in de absolute top van 's lands death metalscene. Begeesterde muzikanten, een quasi perfecte instrumentenbeheersing en kwalitatieve songwriting.
SUICIDAL ANGELS
“Are you ready to thrash?”, vroeg die vent van SUICIDAL ANGELS (7,5). “Awel ba yes, we are!”, leek Oilsjt te willen antwoorden. “Hoe, ik wist niet dat ze een Slayer-coverband geprogrammeerd hadden?”, hoorden wij een olijke omplofte na twee nummers orakelen tegen zijn kompaan. En effectief: de link met de Amerikaanse thrashgoden is op alle vlakken duidelijk. Songteksten die nét binnen de riffs passen, scheurende solo's, schroeiende tempo's die afwisselen met trage arrangementen, een energieke podiumpresence – het was allemaal textbook thrash metal. Suicidal Angels leverde absoluut een professionele set waar geen speld tussen te proppen viel, maar op den duur werd het moeilijk om het enthousiasme van de muzikanten te blijven delen. Niet dat de rest van de zaal daar veel moeite mee leek te hebben, tot de laatste noot werd er duchtig gefistbangd en wist het inmiddels licht aangeschoten publiek van geen wijken.
DISCHARGE: om U tegen te zeggen!
Wel: wij hebben DISCHARGE (8,5) nu toch wel al een aantal keer aan het werk gezien, maar dit optreden was misschien wel het energiekste van allemaal. Het is best opmerkelijk hoe een band met bouwjaar 1977 – goed, uiteraard na een aantal personeelswissels, maar toch – nog steeds zoveel vuur in zich kan hebben. Als een duivel in een wijwatervat weerde frontman JJ zich op het podium, ondertussen volop fulminerend tegen “the powers that be”. Toegegeven: de nummers van Discharge zijn geen complexe constructies met allerlei bruggen en muzikantentruukjes, maar de strakheid waarmee ze hier ten berde werden gebracht, was desalniettemin straf. Aan bisnummers doen deze heren niet, en na afloop was het eens temeer overduidelijk: ook na een loopbaan van 45 jaar is Discharge nog steeds een band met een missie. Een afsluiter om “U!” tegen te zeggen.
