Voor de 11de maal organiseerde men onder leiding van onder andere Peter Vleeshouwers en John Van Empel een tribute voor de overleden Ierse topmuzikanten Phil Lynott en Gary Moore. Rock Tribune zakte af naar de slotdag te Weert. Het podium was mooi aangekleed met links een groet doek van Phil en rechts een doek van Gary. Twee bands gaven het beste van zichzelf als een waar eerbetoon aan hun helden.
Tekst en foto’s: Rik Bauters
Thin Lizzy Sessions probeerde onder leiding van bassist/zanger Henk Wesselink de zaal op te warmen. Met zijn stageperformance, zangkwaliteit en diepe baslijnen won hij het hart van elke aanwezige toeschouwer van de aardig gevulde zaal. We kregen een best of over ons heen. Nummers zoals ‘Don’t Believe A Word’, ‘The Rocker’, het onvermijdelijke ‘The Boys Are Back In Town’ en het wondermooie ‘Still In Love With You’ werden de zaal ingeslingerd met een immense passie voor hun idolen. Het technisch vakmanschap van beide snarenplukkers Mick Hup en Sheldon Yung was vingerlikkend lekker. Het twingitaar werk dat ze geregeld lieten horen, bezorgde me telkens kippenvel.
Maar het was vooral drummer Ymte Koekoek die met zijn krachtige, groovy drumwerk zorgde voor een ijzersterke ruggegraat waaraan de andere instrumenten mee verbonden werden. Hij leek wel weggelopen uit een aflevering van Stranger Things, maar wanneer hij zijn skins martelde blies hij de zaal omver. De set werd nog aangevuld met ‘Bad Reputation’, ‘Emerald’, ‘Rosalie’, ‘Jailbreak’ en ‘Black Rose’. Wat een aangename verrassing deze bont gekleurde bende.
Bij de ombouw was het ideale moment aangebroken om het vochtgehalte van de inwendige mens op peil te brengen. Voor de gelegenheid werd in de zaal een heuse draftinstallatie geplaatst om het Ierse bier bij uitstek ‘Guinness’ te serveren. Zo’n kans lieten we niet aan onze neus voorbij gaan en dronken een ideale getapte 473 milliliter van het zwarte Ierse vloeibaar goud.
Daarna was het de beurt aan de Gary Moore Tribute Band om vooral Gary te bewieroken. Marcel Coenen is een ware fan van Gary (zijn ode ‘Less Is Moore’ op zijn soloplaat ‘Guitar Talk 2021’ sprak boekdelen) en stond te popelen om van start te schieten. Vocaal werd hij bijgestaan door Jan Willem Ketelaars en de Belg Pascal Remans. Op drums troffen we Hans in ’t Zandt aan, bijgestaan door boomlange bassist Frank De Groot. Op ritmegitaar stond daar ook Freek Gielen en Rene Kroon zorgde voor het betere toetswerk. Nummers als ‘Friday On My Mind’, ‘Nuclear Attack’ en ‘Victims Of The Future’ gingen er bij het uitzinnige publiek in als zoete broodjes. Jan Willem en Pascal wisselden elkaar af op zang, wat voor genoeg variatie zorgde.
Er was ook een blazerscombo aanwezig dat bestond uit saxofoon, trompet en trombone. Speciaal voor het bluesy tussenstuk was dit trio opgetrommeld en dat gaf nummers als ‘Still Got The Blues’, ‘Walking By Myself’, ‘Cold Day In Hell’ en ‘Pretty Woman’ een extra boost. Na de blues-uitstap kregen we ook nog het hardere ‘Shapes Of Things’ en een magistrale versie van ‘Murder In The Skies’ te horen. Als slotoffensief werd het ultieme Phil & Gary-nummer ‘Out In The Fields’ gebracht. Een mooi einde van een geweldige avond.
Enkele sfeerbeelden
