Het in 1968 opgerichte progressieve rockicoon Jethro Tull (8) is met ‘The Seven Decades’ bezig aan een zoveelste concertreeks die hen ook naar België brengt. Vandaag tekent het vijfkoppige gezelschap present in de Roma in Antwerpen, gisteren hielden ze halt in de Capitole in Gent. In tegenstelling tot de Roma was de vroegere Gentse bioscoopzaal niet uitverkocht. Maar er was genoeg volk komen opdagen om er een gezellig progrock-feest van te maken.
Tekst: Paul Van de gehuchte
De onverslijtbare zanger/fluitist Ian Anderson (76) voert nog altijd in zijn gekende stijl de bovenhand. De rest van de groep bestaat uit muzikanten die al meerdere jaren deel uitmaken van de bezetting, met uitzondering van hun nieuwste aanwinst, gitarist Joe Parrish-James. Met opener ‘Nothing Is Easy’ en ‘With You There To Help Me’ doken Anderson en co al meteen ver terug in de tijd naar respectievelijk 1969 en 1970. Het zijn twee van de betere album tracks die de verscheidenheid aan stijlkenmerken van Jethro Tull in de verf zetten. Ook het aan The Eagles opgedragen ‘We Used To Know’ hoort in dat rijtje thuis. Aandacht was er ook voor de meest recente releases, met name ‘The Zealot Gene’ (2022) en Rökflöte’ (2023 en studioalbum nummer 23) met ‘Mine Is The Mountain’ en ‘Hammer On Hammer’. Een mooie afsluiter van het eerste concertgedeelte was ‘Bourrée (In E Minor)’ van Johann Sebastian Bach; in een vernieuwd arrangement en nog steeds een heel populair concertnummer.
Deel twee werd op gang getrapt met ‘Heavy Horses’ uit het gelijknamige album van 1977. En als we eerlijk zijn: een minder overtuigende start. Dat werd dan ruimschoots goed gemaakt met een eerste steviger drieluik bestaande uit twee contemporaine songs (‘The Navigators’ en ‘Mrs. Tibbets’) met tussendoor het instrumentale ‘Warm Sporran’ van het album ‘Stormwatch’ (1979). Een tweede en laatste triptiek ging van start met ‘Dark Ages’, een negen minuten durend epos, eveneens gelicht uit ‘Stormwatch'. Daarna volgden nog meesterlijke uitvoeringen van ‘Aqualung’ en het onvermijdelijke ‘Locomotive Breath’ als kers op de taart. Al bij al een wat mondain ingevulde Jethro Tull avond afgesloten met een staande ovatie van een overwegend ouder, maar dankbaar publiek.
