‘We Want More.’ Dat moet het uit Wales afkomstige viertal luisterend naar de naam Holding Absence ook gedacht hebben, toen ze met het dit jaar verschenen album ‘The Noble Art Of Self Destruction’ het einde van hun in 2019 gestarte albumtrilogie bereikten en hun allereerste Europese tour als headliner opzetten. Net terug uit Down Under trapt de band die tour vanavond af in Eindhoven: zowel voor band als publiek is het dan ook een bijzondere avond. Heel veel meer dan een uitverkochte zaal kun je je op het eerste gezicht dan misschien niet wensen, maar dankzij een uitermate goed publiek wordt het veel meer dan dat.
Tekst: Bart Nijssen - Foto’s: Ninthe Nijssen
Het Duitse FLOYA (5) trapt de avond af. Gitarist Marv Wilder speelde acht jaar lang bij metalcoreband Alazka, maar verruilde dat voor dit popduo waarvan het spel regelmatig aan een mierzoete versie van U2 doet denken en dat verder bestaat uit frontman Phil Bayer (ex-Time, The Valuator). Die hoeft zich amper in te spannen vanavond: het publiek is enorm gewillig en zwaait vrolijk mee, terwijl de helft van de vocalen van een bandje lijkt te komen. Dat geldt ook voor bas en elektronica trouwens; op drums hebben ze dan weer wél iemand meegenomen om het live ten gehore te brengen. Maar dit is natuurlijk niet waarvoor we naar Dynamo zijn gekomen vandaag. Het komt zo wel héél gemakzuchtig over.
Nee, dan zien we liever de Australiërs van THORNHILL (7) aan het werk, waar niets gemaakt of vooropgezet is, maar waar je gewoon een pure band voor je kiezen krijgt. Het viertal heeft 23 uur gevlogen en maakt, ondanks de ervaring die de afzonderlijke leden van Floya in het verleden met hun andere bands natuurlijk wel hebben opgedaan, een veel volwassener indruk dan het voorprogramma. Het geluid is zeker aan het begin niet ideaal, maar dat wordt gaandeweg de set hersteld waardoor de best progressieve rock, die soms een vleugje Deftones of zelfs Tool herbergt, alsnog zijn uitwerking niet mist. Frontman Jacob Charlton is daarbij met zijn excentrieke bewegingen een blikvanger op het podium.
Sensationeel. Dat is hoe frontman Lucas Woodland van HOLDING ABSENCE (9,5) het Eindhovense publiek later op de avond meermaals zal omschrijven. En gelijk heeft hij, want de uitverkochte mainstage van Dynamo eet uit zijn hand en daar hoeft hij vanaf het moment dat opener ‘Head Prison Blues’ wordt ingezet geen enkele moeite voor te doen. Daarna volgen al snel klappers als ‘A Crooked Melody’, van het laatste album en ‘Gravity’ en het maakt niet uit hoe bekend of onbekend en hoe oud of recent het werk is dat de band speelt, bijna elke track wordt luidkeels meegezongen. Holding Absence is een band met meerdere gezichten: tijdens de harde stukken ontstaan vette moshpits, op de rustigere momenten wil je het liefst je lief vastpakken.
De setlist van de band kent tijdens de eerste, Europese headlineshow ook nog eens de perfecte dynamiek. ‘Like A Shadow’ wordt akoestisch gebracht door Woodland en gitarist Scott Carey en meer dan eens neemt het publiek het volledig van Woodland over. Kippenvel! Daarna neemt hij zelf de akoestische gitaar ter hand tijdens ‘Honey Moon’. Met hun eigen favoriet ‘Wilt’ sluit de band af, waarna zoals verwacht het ‘We Want More’ luidkeels wordt gescandeerd. De band kan het publiek uiteraard niet in het hemd laten staan (wat gezien de enorme merch-verkoop toch al onmogelijk lijkt) en de manier waarop ‘Celebration Song’ wordt ingezet, leidt nogmaals tot kippenvel. Met ‘Afterlife’ en ‘The Angel In The Marble’ komt er dan toch een einde aan de set. Het publiek kreeg waar het voor kwam en Holding Absence? Het viertal kreeg inderdaad meer, veel meer, dan simpelweg een uitverkochte zaal. Met dank aan dat sensationele publiek.
