... / Story's / Markant / BLACK MIRRORS: Nadenken over onze manier van leven
Markant

Updated 30/11/2022

Markant

BLACK MIRRORS: Nadenken over onze manier van leven

Het Brusselse Black Mirrors, de band onder leiding van zangeres Marcella Di Troia, pakte eerder deze maand uit met het tweede album ‘Tomorrow Will Be Without Us’. Wij gingen op een druilerige zondagmiddag bij Marcella en gitarist Pierre Guillaume op de koffie.

‘Tomorrow Will Be Without Us’ is een nogal duistere titel, maar gelukkig is de plaat zelf dat niet.
Marcella: ‘De hele pandemie en de lockdown heeft me aan het denken gezet: wat heeft ons in deze situatie gebracht? Misschien moeten we meer nadenken over de manier waarop we leven en dat misschien veranderen. Het gaat niet om de aarde, want met de aarde komt het wel goed, maar het gaat om ons en ook om de natuur om ons heen. We leven in de zesde massa-extinctie, en de meeste mensen weten dat niet. Er zijn zoveel levende wezens uitgestorven, vogels die zijn verdwenen, dieren die zijn verdwenen ... Maar de meeste mensen kan dat weinig schelen en ze blijven verderleven op dezelfde manier. We dachten met de lockdown en de crisis die we doormaakten dat iedereen bewuster was geworden. Maar kijk ons nu … Iedereen weet hoe of wat, maar weinig mensen veranderen hun manier van leven. De meeste mensen zijn enkel bezig met hun eigen dingen, ze geven niet om de rest en willen geen moeite doen.’

Black Mirrors © Tim Tronckoe

Pierre: ‘Het was naïef om dat te denken. Tijdens de eerste lockdown mocht niemand het vliegtuig nemen of ergens met de auto heen, dus de vervuiling was wat minder. En plotseling hoorde je gekke verhalen over dolfijnen in Venetië of een wild zwijn midden in een grote stad. Het was een beetje alsof de natuur de macht terugnam. En op het moment dat alles weer normaal werd, was het alsof wij als mensen niets geleerd hadden. We willen niet neerbuigend klinken tegen de mensen, we zijn niet zo van: we weten dat we beter zijn dan jullie en we zullen het jullie hier eens uitleggen. We zijn geen politieke partij. Het is gewoon wij als mensen, wat we voelden en hoe we ons nu nog steeds voelen. En we wilden dat uitdrukken door middel van waar we goed in zijn en wat we graag doen in onze muziek.’

Hoe kwamen jullie in contact gekomen met Alain Johannes? Stond hij op jullie bucketlist van producers waarmee jullie wilden samenwerken?

Marcella: ‘Klopt. We hadden een shortlist van producers waar we mee wilden werken, en Alain stond in onze top drie. We wilden echt met Alain werken, omdat we ons nauw verbonden voelden met zijn muziek en wat hij deed met QOTSA.’
Pierre: ‘Hij is ook een fantastisch mens. Ook al moesten we het op afstand doen met computers en zo, hij was steeds zo aardig, zo cool, zo bescheiden. Als je bedenkt met welke grote bands hij allemaal gewerkt heeft, en toch is hij nog steeds zo'n eenvoudige kerel. Hij heeft al die geweldige verhalen uit de jaren 80 in LA. Zijn eerste band was met Flea van de Red Hot Chili Peppers en met Jack Irons, de eerste drummer van de Peppers. Hij had allemaal legendarische verhalen daarover. En dan uiteraard Queens Of The Stone Age en Chris Cornell, die een zeer goede vriend van hem was. En nog steeds is hij zo’n bescheiden en coole kerel.’
Marcella: ‘Als we pauzes namen tijdens de opnamesessies, die werden opgenomen en via Zoom naar LA gestreamd zodat hij de nummers die we speelden direct kon horen, kon je hem vanuit de verte horen spelen op een of ander raar instrument zoals een neusfluit, of sitar of zoiets.’

Het is een interessante manier van werken, jullie hier en Alain in de States. Hebben jullie nooit overwogen om in zijn studio te nemen?
Pierre: ‘Ja, het oorspronkelijke plan was om op te nemen in Rancho De La Luna, in de woestijn van Californië, waar Queens Of The Stone Age de meeste van hun albums hebben opgenomen. Maar het was in het begin van COVID dat we contact opnamen met Alain. En toen sloeg de pandemie toe. Dus uiteindelijk deden we het op afstand. Het zou geweldig geweest zijn om een plaat te maken in de QOTSA-studio.’
Marcella: ‘Maar we doen onze volgende plaat daar! (lacht)’

Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 211.