Kort door de bocht zou je kunnen stellen dat het album minder Meshuggah bevat.
‘Ja, klopt! Kort voor ‘Blood Mantra’ ondergingen we best wat invloed van Meshuggah. Lange composities met lange, zich herhalende riffs. Nadat ze ‘Koloss’ uitbrachten, toerden we drie keer met hen. Ik heb toen vrijwel elk optreden gevolgd. Het zat zo diep in mijn hoofd dat het mijn composities beïnvloedde. De opkomst van de sterk kopiërende djent-bands na het verschijnen van ‘Catch Thirtythree’ en ‘Obzen’ vond ik teveel. Plots doken overal achtsnarige gitaren op. Die golven zijn nu eenmaal een verschijnsel. Korn veroorzaakte een boom voor 7-strings. ‘Roots’ van Sepultura deed dat ook. Maar het is duidelijk dat ik elementen uit hun toolbox heb gebruikt.’
‘Alle nummers bevatten old school- en moderne elementen. Maar je zou kunnen zeggen dat de B-kant van het album meer old school is, zoals bv. ‘Suicidal Space Program’. Afsluiter ‘Last Supper’ heeft sterke Slayer-, Vader- en Behemoth-vibes. Poolse death metalvibes. ‘Iconoclast’ is meer thrashy, meer groovy, iets wat erg past bij de bridge, die ingezongen is door Robb Flynn. De hoofdriff zou op ‘Blood Mantra’ of ‘Anticult’ kunnen gestaan hebben, maar in het middelstuk gebeurt van alles. Misschien heeft een tijdje in Machine Head spelen me beïnvloed om terug wat meer focus op de linkerhand te leggen. Traditioneel heb ik me vaak erg op de rechterhand geconcentreerd, met snel tremolowerk en ingewikkelde ritmepatronen. De drie songs na de epische opener zijn complete brutaliteit. Erg technisch, met veel drumfills, een wisselende atmosfeer. Maar iets dat het hele album verbindt, is melodie. Er zit deze keer zo veel muziek in. Niet enkel agressie, groove en snelheid. We hebben als band momenteel ook iets te vertellen op muzikaal vlak. Dit is mijn favoriete album sinds ‘Organic Hallucinosis’.’
Voor het nummer ‘Hello Death’ werkte je samen met Tatiana Shmayluk, vocaliste van de Oekraïense groep Jinjer. Heb je nog iets van hen gehoord sinds het begin van de oorlog?
Vogg gaat naar achteren hangen, waardoor zichtbaar wordt dat hij een ‘Peace To Ukraine’ T-shirt draagt. ‘Ze verkopen dit T-shirt momenteel om het Oekraïense volk te steunen. Wel, Tatiana is in Californië, met haar vriend Alex. Van de jongens heb ik niets meer gehoord, maar waarschijnlijk zijn ze verplicht moeten blijven, aangezien alle mannen tussen 18 en 60 opgeroepen kunnen worden om zich aan te sluiten bij de strijdkrachten. Het is beangstigend daar aan te denken. Ik hoop dat ze veilig zijn en dat de nachtmerrie snel voorbij is zodat ze hun carrière verder kunnen uitbouwen. Momenteel zouden ze met Slipknot aan het toeren moeten zijn. Maar plots zijn ze dus in de plaats daarvan voor hun land aan het vechten. Dat is te gek voor woorden… De samenwerking met Tatiana werd ruim voor dit alles ingeblikt. Het klinkt erg progressief, interessant en fris. Wij zijn een extreme metalband. Jinjer is dat ook, maar de groep heeft een heel aantal fans die enkel naar de zachtere, melodieuze nummers luisteren waarin Tatiana hoofdzakelijk zingt. Die fans zijn helemaal niet zo vertrouwd met extreme metal. Ik vroeg Tatiana enkel om te zingen, want wij hebben Rasta die kan screamen en grunten. Daar is Tatiana ook erg goed in, dat is duidelijk, maar in dit geval leek het me zinloos om dat talent aan te spreken. Rasta laten zingen daarentegen, dat is hopeloos. Daarom wilde ik haar laten zingen als een popster. Alex nam haar op. Ze leverde een fantastische prestatie. Ik ben erg trots op dit nummer. Het is iets dat we nog nooit met Decapitated gedaan hebben. We begeven ons buiten onze comfortzone. In zekere zin riskant, want extreme metalfans durven wel eens conservatief uit de hoek te komen. Dankzij haar populariteit komt onze muziek ook bij een heel ander publiek terecht en dat is geweldig.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 207.
