‘We wilden opnieuw iets dat verwijst naar de Orthodoxe Kerk. Een patriarkh is de hoogste priester die er is binnen de Kerk. Een batushka is dan weer een gewone priester. Dat wil zeggen dat een batushka moet buigen voor een patriarkh. Je hebt het misschien wel door, we hebben die naam niet zomaar gekozen. Er zit wel degelijk een boodschap achter. Een kleine steek naar de uitspraak in de rechtbank en naar Batushka. Maar hoe we dit verder willen aanpakken houden we liever binnenskamers, het proces is immers nog niet afgelopen. Een rechter heeft dit nu beslist en daar houden we ons ook aan. Maar we hebben ook beslist om in beroep te gaan. Met andere woorden, dit kan nog wel een aantal jaren duren eer alles helemaal achter de rug is.’
Patriarkh kan dus maar een kleine tussenstop zijn om terug over te schakelen naar Batushka, mocht een rechter er toch weer anders over denken?
‘Nee, dat is absoluut niet onze bedoeling. Maar tot voor kort speelden wij ook nummers van uit onze beginperiode. Officieel zouden we dat nu ook niet meer mogen doen. Toch zaten er afgelopen tournee toch nog twee nummers in de set. Dat zouden we willen blijven doen. Maar of we daarmee echt het vonnis schenden is ons nog niet duidelijk. Eigenlijk wil ik het liefst gewoon alles vergeten en achter ons laten. We hebben ondertussen nummers genoeg om uit te putten. Toch speelt er in mijn hoofd nog iets als een soort optie om heel exclusieve shows onder de naam Batushka te spelen, waarbij we ons dan enkel op ons eerste album zouden concentreren. Vandaar dat ik zei dat het verhaal nog niet ten einde is. Met Patriarkh kunnen we immers nog veel meer kanten op. Op dit nieuwe album werkten we bijvoorbeeld voor het eerst met een koor, en ook originele Poolse instrumenten. Bij Batuskha is het allemaal wat nauwer.’
Voor jullie debuut, dat begin januari verscheen, zijn jullie in het leven van de profeet Elijah gedoken. Wie was hij en waarom was hij zo belangrijk voor de Orthodoxe Kerk?
‘Volgens eeuwenoude verhalen gaat het om een eenvoudige boer, die niet geschoold was en dus niet kon lezen. Maar op een dag kreeg hij een opdracht van God. Hij zou de tweede orthodoxe kerk in Polen bouwen. Daarvoor verkocht hij zijn boerderij en verliet hij zijn vrouw en kinderen. Al snel kreeg hij een hele hoop volgelingen; mensen van over gans Polen kwamen naar hem toe omdat hij zogezegd magische krachten had. Het water uit zijn waterput zou mensen kunnen genezen. Dat stootte uiteraard heel wat hooggeplaatsten uit de Kerk tegen de borst. Zij zagen hem liever gaan dan komen. Vanaf dan is zijn levensverhaal wat onduidelijk. Door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog bestaan er immers twee versies. De ene versie vertelt dat hij gevangen is genomen door soldaten, in de gevangenis is beland en ook daar is gestorven. Een andere versie vertelt dan weer het verhaal dat hij is vrijgekomen uit de gevangenis en op zijn oude dag is gestorven. Hoe dan ook, vonden wij het interessant genoeg om er een album over te maken.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 228.
