Meestal moeten we slechts een jaar of twee, drie wachten op een nieuwe Shining-schijf, maar nu lag ‘X: Varg Utan Flock’ al vijf jaar achter ons. Nu is er vanwege de pandemie overal wel een vertraging geweest, maar was dat voor jullie de enige reden?
‘Er zijn tal van problemen geweest, al was Covid er zeker eentje van. Ik weet nog dat we voor Behemoth en Slipknot openden in Finland en dat twee dagen later de wereld op slot ging. Gelukkig woonde ik toen in Helsinki op dat moment. Ik ging ook door een zware periode, want ik moest plots verhuizen in verband met een zaak die later voor de rechtbank kwam (voor geweldpleging en bedreigingen – MG), in het midden van de winter én midden in de pandemie. Zodoende trok ik een tijdje rond tussen hostels en was ik quasi-dakloos, wat toch acht maanden duurde. Aan muziek maken dacht ik niet, ik had zelfs geen gitaar meer. Een vriend van me, waarbij ik een tijdje terecht kon, duwde me een gitaar in handen en kreeg me zover om mijn zinnen ermee te verzetten. Dat bleek een nodig zetje, want hoewel ik eerst amper de drang had om het ding vast te nemen, kwam alles er in één stroom uit toen ik er toch eenmaal aan begon. In een dag of drie had ik alle songs voor deze plaat geschreven! Maar toen de songs waren opgenomen, moesten we een video maken en in dat proces stortte ik helemaal in. Volgens de dokter was ik volledig opgebrand, waarschijnlijk omdat ik al een paar jaar in een soort van psychotische toestand rondliep. Nu heb ik nieuwe medicatie voor PTSS en dat lijkt geweldig goed aan te slaan. Maar nu moet ik wel zorgen dat ik weg blijf van domme dingen. Drank en drugs achterwege laten, fysiek weer op de plooi komen. Dat proces is al even bezig, maar zoiets heeft tijd nodig.’
Tegelijk heb je ook een bijna volledige nieuwe bezetting om je heen. Dat werd al duidelijk toen je in 2018 op Eindhoven Metal Meeting stond, met allemaal nieuwe mensen. Zelfs Peter Huss was er niet bij, wat me enorm verwonderde. Was er een soort van bommetje ontploft in de band?
‘Deze band heeft een vrij hobbelig pad afgelopen wat betreft muzikanten, maar ik geef grif toe dat ik zeker niet de makkelijkste persoon ben om mee samen te werken. Maar ook al weet ik niet meer precies waarom Peter er toen niet bij was, toch is hij de enige die de band nooit verliet. In plaats van hem had ik toen Charles Hedger meegebracht en die deed dat zo goed, dat ik hem daarna vast inlijfde. De situatie was voordien voor de rest van de band behoorlijk onhoudbaar omwille van mijn psychische toestand, wat ik gelukkig ook ben gaan inzien. Toen heb ik me voorgenomen dat ik me moest omringen met mensen die zelf stabiel en ervaren genoeg zijn om daarmee om te gaan. Jongere muzikanten zijn vaak te naïef om dat allemaal te kunnen plaatsen en dan krijg je een hoop drama …
De mensen die je nu rond je hebt zijn ervaren muzikanten die het klappen van de zweep kennen. Bassist Alex Friberg kennen we van Necrophobic en Trident, Charles Hedger is bekend van Mayhem en van zijn verleden bij Cradle Of Filth, en dan heb je nog drummer Nick Barker, die een rijk verleden heeft bij Cradle Of Filth, Dimmu Borgir, Testament en nog zo’n 300 andere bands. Je vertelde al hoe Charles bij de band kwam, maar hoe kreeg je Nick gek genoeg om Shining te vervoegen?
‘Wel, hij is vanzelf gek genoeg, geloof me. Maar we kennen elkaar al jaren en spraken er meer dan eens over om ooit iets samen te ondernemen. Toen ik dus mijn hele bezetting moest vervangen, was hij de eerste waar ik aan dacht. En gelukkig zag hij dat ook meteen zitten. Het was trouwens leuk om met hem de opnames te doen, want hij had nog nooit in een volledig akoestische setting opgenomen. Nu is Nick sowieso een heel toffe kerel waarmee ik het erg goed kan vinden, maar daarnaast heeft hij ook al te kampen gehad met de nodige mentale problemen en dat schept een band. Dat maakt het ook voor mij makkelijker om erover te praten wanneer het mis gaat met mezelf, weet je.’
De nieuwe plaat heet eenvoudigweg ‘Shining’. Een statement?
‘In zekere zin is het wel een soort statement. Ik begon erover na te denken in de studio en gezien we aan ons elfde album toe zijn, met een zowat compleet nieuwe line-up, leek het me inspirerend om weer ‘vanaf nul’ te beginnen. Charles was aanvankelijk een beetje weerhoudend, omdat je er met zo’n titel ook écht wel moet staan en een topplaat moet maken. Het brengt je een beetje uit je comfortzone als je in die positie zit, maar ik weet al uit het verleden dat we op het goede spoor zitten als we ons in de studio ergens ongemakkelijk over voelen en niet weten hoe het zal uitdraaien.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 218.
