BLEEDING THROUGH

Je negende album simpelweg 'Nine' noemen getuigt van lef. Bleeding Through trekt zich niets aan van verkoopverplichtingen en maakt muziek puur uit liefde voor het vak. Het feit dat de band geen verplichtingen heeft en koppig hun eigen ding blijft doen, werkt inspirerend. Na vijfentwintig jaar is er nog geen enkel teken van compromissen en gaan ze nog steeds even agressief en energiek tekeer als vanouds. Metalcore draait vooral om emoties en die spatten hier van het album af. Alle woede over twee jaar lockdown en het besef dat de mensheid zichzelf aan het vernietigen is, wordt gekanaliseerd in elf krachtige nummers. Wat Bleeding Through onderscheidt van andere metalcorebands, is hun keyboardspeler, Marta, die geen gaten opvult, maar een volwaardig lid is. Dit geeft het geheel een extra bombastische toevoeging. Zanger Brandan Schieppati brult zich nog steeds overal doorheen, maar laat in de refreinen vaak een krachtige en heldere zang horen, wat de muziek toch enigszins toegankelijk maakt. Een nummer zoals 'Our Brand Is Chaos' vat alles samen en loopt over van chaos en woede. Af en toe wordt het emotioneler wanneer Marta haar prachtige stem laat horen en tussen al die agressie ook kwetsbaarheid toont. Uiteraard ontbreken de gastbijdragen niet met maar liefst drie nummers waarbij ‘War Time’ met Brian Fair van Shadows Fall het meest memorabele is. Dit is metalcore zoals het hoort: geen slappe kost, maar pure, rauwe energie.