MÖTLEY CRÜE – Crücial Crüe – The Studioalbums 1981-1989

Het debuutalbum ‘Too Fast For Love’, oorspronkelijk opgenomen in 1981 en via Mötley’s eigen label Leathür Records uitgebracht op amper 900 exemplaren, werd later geremixed en gedeeltelijk opnieuw opgenomen toen de band tekende bij Elektra. Met succes want hoewel we hier de prille en bij momenten rudimentaire hardrock met hints van glamrock/boogie horen, scoorde het album uitstekend met alleen al in de VS meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren, goed voor platinum. Openingsnummer ‘Live Wire’ en de titeltrack groeiden uit tot all time fan favorites.  

In 1983 brak MÖTLEY CRÜE definitief door met ‘Shout At The Devil’ dat een meer coherent geluid laat horen en de blauwdruk vormt wat wat zou uitgroeien tot een van de populairste acts ter wereld. Het album rolde niet alleen vlot over de toonbank (vier keer platinum), maar ook over de tongen, niet in het minst omdat op de hoes een pentagram prijkt en de band (onterecht) satanistische aspiraties werd toebedeeld. Dankzij dit album schaarden Nikki Sixx, Vince Neil, Tommy Lee en Mick Mars zich bij de bestverkopende artiesten van het decennium. Naast de titeltrack scoorden ook ‘Looks That Kill’, ‘Knock'em Dead, Kid’ en de gedurfde cover van The Beatles-klassieker ‘Helter Skelter’ bij het snel aangroeiende legertje Crüe-fans.

‘Theatre Of Pain’ uit 1985 vormt achteraf bekeken een kantelpunt. De songs klinken een stuk minder heavy metal dan op de voorgaande platen en zijn de eerste getuigen van de pure ‘glamrock’- of ‘hair metal‘-richting die het viertal insloeg. Het album ontbeert het vuur van de voorgaande releases en klinkt een stuk commerciëler, maar behaalde evenzeer multiplatinum. De power ballad ‘Home Sweet Home’ en de cover van het Brownsville Station-nummer ‘Smokin’ In The Boys Room’ blijven in het collectieve geheugen hangen en ook het opvallende gitaarwerk bewijst dat Mick Mars echt wel een goede muzikant (en songschrijver) is.

Of de band de kritiek op ‘Theatre Of Pain’ ter harte nam, is nooit bevestigd, maar feit is dat de hardere kant op ‘Girls Girls Girls’ uit 1987 terug meer aan bod komt zonder de sleazy/bluesy invloeden opzij te schuiven. Het resultaat is een commercieel klinkende combinatie van de twee voorafgaande platen. Ideaal om meteen te scoren bij het destijds oppermachtige MTV dat het openingsnummer ‘Wild Side’ en het titelnummer grijs draaide. De invloed van de video-zender op de carrière (en de sales) van de band is zonder meer gigantisch te noemen. Ook nu weer verkocht het album alleen al in de States meer dan 4 miljoen keer.  

MÖTLEY CRÜE sloot de jaren 80 af met ‘Dr Feelgood’. Het album uit 1989 stootte door tot de top van de Billboard 200 (de enige nummer 1 hit) en is met 6 x platinum in de VS tot op vandaag het best verkochte Crüe-werk. Volgens velen is ‘Dr Feelgood’ het beste album tout court. De band liet de maalstroom van excessief drugsgebruik - vooral Nikki Sixx liet zich niet onbetuigd - en andere uitspattingen achter zich en opteerde voor muzikale kwaliteit met topnummers zoals de titeltrack, het autobiografische ‘Kickstart My Heart, de ultieme meezinger ‘Same Ol' Situation (S.O.S.)’ en ‘Don't Go Away Mad (Just Go Away)’, stuk voor stuk songs die op elke ‘best of’ thuishoren.  

Alle albums in de ‘Crücial Crüe – The Studioalbums 1981-1989’ box zijn voorzien van het originele artwork. Doorgaans wordt dit soort releases opgesmukt met tal van extra’s , maar dat is bij deze uitgave niet het geval. En dat hoeft wat ons betreft ook niet. Echte fans hebben de platen sowieso in huis en kunnen overigens nog steeds hun collectie aanvullen met de gekleurde vinyl versies. De box is bijgevolg ideaal voor muziekliefhebbers die de muziek van de controversiële band best kunnen appreciëren en in één klap de belangrijkste albums in huis willen halen.