Iedereen is natuurlijk op zijn eigen manier met de pandemie omgegaan. Waar menig band echter de periode dat de wereld op slot zat aangreep om nieuw materiaal te schrijven en de studio in te duiken, overkwam Reynolds iets heel anders. Hij ging als het ware zelf op slot. Voor het eerst sinds zijn tiende levensjaar schreef hij anderhalf jaar lang geen muziek. Want: hij kon het simpelweg niet. Wat is het nut van muziek maken als je de beleving niet meer kunt delen met mensen, zo was zijn redenatie. ‘Als ik er op terugkijk, besef ik dat één van de oorzaken was dat we niet konden optreden’, zo verklaart Reynolds. ‘We verloren daardoor namelijk de connectie met mensen. Ik had geen doel meer; voelde me niet verbonden met de fans, noch met de band. Ik raakte de weg kwijt. Dat was beangstigend. Ik had niet de drang om te schrijven, terwijl ik altijd die drang heb gehad. Ik maakte me echt zorgen.’
De tijd doodde hij vervolgens met het schrijven van een boek, ‘A Treatise On Possibility: Perspectives On Humanity Hereafter’, dat eind 2021 verscheen en eigenlijk bij het vorige album hoort. Een boek schrijven lukte hem nog wel, want: ‘Dat is een andere vorm van creativiteit. Schrijven is best wel een solitaire bezigheid en ik moest veel onderzoek doen. Dus dat paste goed bij de lockdown’, aldus Reynolds.
Toen de wereld weer openging en optreden weer mogelijk werd, kreeg Reynolds als vanzelf zijn doel, zijn zingeving, terug. Alle spanning die zich inmiddels had opgebouwd, kwam er in één keer uit. Als een ketchupfles die opeens leegschiet. Of een uitgesteld orgasme. ‘Ik heb anderhalf jaar geleefd zonder me muzikaal uit te kunnen drukken. Al die ervaringen en emoties bouwden zich inderdaad op in mij, totdat ze tot uiting kwamen. Het werd een stortvloed van opwinding die vrijkwam. Ik denk dat ik creatief gezien lang niet zo’n sensatie heb gevoeld. Ik vind muziek schrijven altijd heel tof; het is één van mijn favoriete bezigheden. Maar hier kwam ook opluchting bij kijken. En opluchting is een heel euforische emotie, wanneer je die voelt. En dat inspireerde tot het nieuwe album, ‘A Kiss For The Whole World’, en leidde tot het energieke gevoel dat je in de meeste nummers ervan terug hoort. Het is een heel opwindend, uptempo album, dat bol staat van de energie.’
De vuurlelie die op de cover te vinden is en in de tekst van het nummer ‘(pls) Set Me On Fire’ staat symbool voor de herrijzenis. Reynolds: ‘Een vuurlelie is een ongelooflijk stukje natuur en ik vind het een geweldige metafoor. Met de huidige staat van de wereld denken we nogal snel dat alles naar de klote is. We vervallen rap in nihilisme. Het kan ons dan allemaal niet meer schelen. Maar er is altijd een reden voor hoop en een reden om te vechten. Er is altijd een klein beetje groei mogelijk. Zelfs als een bos compleet afbrandt, groeit er een vuurlelie en dat geeft wel aan dat de natuur altijd wel een weg vindt. Zo vindt ook hoop zijn weg. Wat die vuurlelie symboliseert, hadden wij net doorgemaakt. De band was dood, platgebrand. En dit nieuwe album groeide daaruit voort. De opluchting en het gevoel van weer leven, dat was precies wat ik voelde.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 215.
