Het duurde zowat zes jaar voor je deze nieuwe soloplaat uitbracht. Is het moeilijk voor jezelf om een nieuwe cd als deze te maken?
‘Nee, totaal niet. Het is een plezier zelfs. Ik heb dan ook geen gebrek aan inspiratie om zo’n plaat te maken. Ik had zelfs enorm veel plannen toen de pandemie begon. Ik werkte onder andere aan het derde deel van de trilogie ‘Real Illusions’. Dat omvatte veel verschillende vocale partijen en nogal wat gastmuzikanten. Een enorm groot project dus dat volledig in het water is gevallen. Maar langs de andere kant heb ik tijdens die lockdown ook enorm veel bijgeleerd. Ik heb mij door de immense hoeveelheid tijd die ik plots had, kunnen concentreren op mijn gitaarspel en dat zelfs nog kunnen verbeteren. Waarbij ik ook geleerd heb om op een andere manier te communiceren. Samen met enkele bevriende muzikanten heb ik een groep opgericht, waar we ideeën uitwisselen en files naar elkaar stuurden over het internet. Daar was ik tot voor die lockdown totaal niet mee vertrouwd. Zodoende heb ik met ‘Alien Guitar Secrets’ en ‘Under It All’ twee livestreams kunnen lanceren. Tijdens ‘Alien Guitar Secrets’ praat ik over mijn leven als gitarist, mijn materiaal enzovoort. Daar kunnen de fans mij allerhande vragen over stellen. De tweede serie noemde ik ‘Under It All’ en daar praatte ik vooral over mijn interesses en wat ik allemaal al leerde op gebied van muziek. En dat op een meer spirituele manier eigenlijk, wat voor mij eigenlijk meer therapeutisch overkomt.’
Hoe kies je songtitels voor instrumentale nummers? Heb je dan een soort van tekst in je hoofd waar je de titel uithaalt?
‘Soms wel, zoals bij de song ‘Teeth Of The Hydra’ bijvoorbeeld. Dat is gebaseerd op de film ‘Jason And The Argonauts’, een oude film waar ook het meerkoppig monster The Hydra in voor komt. Nu speel ik op deze cd op een nieuwe gitaar met drie nekken. En toen ik die gitaar voor de eerste keer zag, moest ik meteen aan die film denken. ‘Zeus In Chains’ is een ander geval. Daar heeft die song mij zelf die titel ingefluisterd. Door er gewoon naar te luisteren en vooral naar dat heavy middenstuk, kwam die titel spontaan in mij op. Maar andere songs zijn genoemd naar de melodie. Zoals ‘Little Pretty’ bijvoorbeeld. Omdat ik die woorden er steeds in terug hoor.’
“Ik stel mijzelf altijd de vraag wat iemand als Steve Vai zou doen met een bepaalde riff of lick en dat werk ik dan uit.”
Waar zoek je inspiratie bij het maken van een nieuwe cd als deze?
‘Bij Steve Vai. Ik stel mijzelf altijd de vraag wat iemand als Steve Vai zou doen met een bepaalde riff of lick en dat werk ik dan uit. Iedereen zou meer inspiratie moeten halen uit zijn eigen ideeën in plaats van steeds maar naar iemand anders te gaan kijken. Ikzelf heb ontelbaar veel stukjes muziek in mijn hoofd zitten, die ik dan op een bepaald moment als een puzzel in elkaar kan leggen. En daar heb ik de ideeën van een andere muzikant niet voor nodig. Enkel die van mij. En natuurlijk zijn er wel andere artiesten waar ik mij aan optrek en die ik bewonder. Die zijn uiteraard ook wel een inspiratie te noemen. Maar nu wou ik eens een plaat voor mijzelf maken, eentje die ik ook integraal live zou kunnen spelen. Want veel van mijn vroegere songs zijn live bijna niet te spelen, zoals ze op cd staan. Die nummers zijn te over geproduceerd of te veel ge-overdubd.’
Kan je zelf eigenlijk nog iets bijleren van andere gitaristen?
‘Van iedereen en overal. Ik ben nog altijd gefascineerd en aangetrokken tot wat ik iedereen hoor spelen. En dat moeten niet altijd supergetalenteerde gitaristen zijn. Gewoon hoe verschillend het klinkt bij iedereen, is al boeiend voor mij. Laat tien man dezelfde riff spelen en het zal telkens anders klinken. En op technisch vlak leer ik nog elke dag bij en studeer ik nog enorm veel. Recent ben ik ook aan Instagram begonnen en daar volg ik nogal wat muzikanten. Onbekende jongens, maar die posten veel interessante dingen. Stuff die ik zelfs niet kan spelen. Of ik zou er mij lang op moeten toeleggen en eindeloos moeten op oefenen. En dat inspireert mij om ook wel met iets nieuws voor de dag te komen.’
Is er na al die jaren nog iets dat je echt wil doen in je muziek carrière? Een op te vullen leegte als het ware?
‘Als muzikant en ook als mens ben ik van nature altijd op zoek naar iets hoger. Dat is iets universeel bij veel mensen denk ik. Ik wil altijd meer en meer creatief zijn, ook al is het buiten mijn bereik van kunnen of tijd. Maar als muzikant heb ik ook al met veel mensen waar ik echt wilde mee samen spelen op een podium gestaan. Nu wil ik enkel nog met zoveel mogelijk muzikanten spelen die mij nog kunnen inspireren. Waarbij ik nu al besef dat ik nooit oud genoeg ga worden om al de ideeën die in hoofd zitten uit te werken en ooit eens te spelen. Maar zoals het nu gaat, ben ik best tevreden met wat ik in mijn carrière al verwezenlijkt heb.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 205.
