Als je het duo Brant Bjork en Nick Oliveri enkel kent van bij Kyuss, dan heb je zo’n 25 jaar gemist. Beide mannen kunnen niet lang stilzitten en vooral Bjork is een veelvraat op muzikaal gebied. Hij neemt elke gelegenheid te baat om te jammen met vrienden en tussendoor zit hij voortdurend muziek te componeren. Zijn ondertussen indrukwekkende solocarrière onder eigen naam of onder een of andere groepsnaam bewijst dat hij niet voor niks de drijvende kracht werd genoemd van Kyuss. Bjork verliet Kyuss in 1994 en sindsdien speelde de multi-instrumentalist in vele bands waarbij Fu Manchu, Mondo Generator en Vista Chino wel de belangrijkste zullen geweest zijn. Op één van mijn eerste vragen over zijn veelzijdigheid en schijnbaar onuitputtelijk schrijverstalent, blijft de man opvallend sereen. ‘Bedankt voor zoveel complimenten, maar mij kost dat helemaal geen moeite. Ik ben gewoon voortdurend met muziek bezig. Bij alles wat ik zie of hoor, past een soundtrack. Zelfs de soms simpele geluiden in een keuken of in de natuur kunnen gebruikt worden. De meeste mensen luisteren niet meer. Ik word soms ‘s nachts wakker met een instrumentaal idee of een verhaallijn die ik kan gebruiken als tekst. Zo gaat dit al heel mijn leven. Ik was nog een prille tiener toen ik al bezig was met muziek en op een podium stond. Bij de eerste incarnatie van Kyuss was ik, denk ik, veertien of vijftien jaar oud. Ongelofelijk als je daar nadien over nadenkt.’
Ook over het verschil tussen zijn soloprojecten en deze nieuwe band is Brant duidelijk. ‘Ik kan het heel goed vinden met Nick. Hij is een supertalent en als we samen jammen, komt er wel altijd iets magisch uit. We voelen ons soms als kinderen in een speelgoedwinkel. Zo eenvoudig is Stöner ontstaan. Ik wou meteen een groepsgevoel en dat ligt moeilijker als mijn naam ergens in de groepsnaam terechtkomt. Veel meer hoef je daarachter niet te zoeken, zoals er achter de naam Stöner ook niks speciaals te vinden is. Hou het eenvoudig, hoor ik Nick nog zeggen. We spelen nu eenmaal stonerrock (lacht). Dat het album wat zwaarder klinkt dan de voorgaande kan ik beamen. Wij zijn beiden fan van stevige punkrock en dan kan het al eens gebeuren dat deze invloeden binnensijpelen. Je hebt gelijk dat onze inspiratiebronnen als Blue Öyster Cult, Ramones, MC5 of Kiss niet onmiddellijk hoorbaar zijn in onze muziek. Toch waren/zijn deze bands belangrijk voor ons en hebben ze op een of andere manier ons leven beïnvloed. Ik hou bijvoorbeeld van de humor van BÖC, van de energie van de Ramones en van het vernuft van Gene Simmons van Kiss. Ik luister veel naar muziek en daarin zit ook enorm veel variatie. Toch is dit een typische stonerplaat geworden.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 207.
