De teksten op het nieuwe album gaan allemaal over de milieuproblematieken. Je klinkt daarover vrij gepassioneerd. Vanwaar die passie?
‘Al sinds onze eerste plaat in 2001 zingen we over het milieu, maar inderdaad, dit keer gaat het hele album daar over. Ik zie wat er met het milieu gebeurt, wat er in de wereld allemaal aan de hand is op dat gebied. Ik wil mijn stem gebruiken om daar iets aan te verbeteren. De afgelopen 22 jaar zijn de zaken slechter en slechter geworden, dus ik vond dat het nu echt mijn beurt was om daar op grotere schaal iets over te zeggen. Wat voor mij nog duidelijker het één en ander heeft veranderd, is de geboorte van mijn kinderen in 2013 en 2017. Op ons laatste album zingt mijn dochter ook de intro van ‘One With The Sun’ en ze zit in de videoclip daarvan. Ik wil dat de planeet in de toekomst een fijne leefbare plek is voor hen. We zien nu al dat mensen het zwaar hebben met de migrantencrisis, gebrek aan voedsel en schoon water, en droogte. Landen vallen elkaar aan om natuurlijke grondstoffen, deels een reden waarom Rusland nu oorlog voert. Zovelen van ons zagen dit aankomen. Dit is mijn platform, ik wil naar buiten treden en aangeven dat het belangrijk is om ons te verenigen tegen deze problemen en op te houden met zo verdeeld te zijn. Die verdeeldheid zorgt er namelijk voor dat we als mensheid te weinig echt gedaan krijgen.’
Wanneer je metalcore zegt, denken mensen meestal aan de moderne metalcore, met een mix van cleane en ruwe vocalen en wat elektronica. Toch een ander geluid dan dat van jullie. Waar denk jij, als één van de pioniers van het genre, aan bij metalcore?
‘Zoals je zegt, is de moderne metalcore anders dan hoe het in het begin klonk. Muziek evolueert altijd, maar misschien zou die muziek anders genoemd moeten worden dan metalcore. Het hardcore-element is daar vaak een beetje zoek geraakt. Ja, er zitten breakdowns in, maar die maken het niet gelijk hardcore. Ik bedoel maar, Slayer had ook breakdowns. Onze teksten, de ethiek achter de band, hoe we touren en hoe we thrash metal, death metal en hardcore mixen, maakt ons een traditionele metalcoreband. Dat is wat metalcore voor mij is. Ik heb geen hekel aan die andere bands, maar misschien zouden ze die gewoon een andere genre naam moeten geven.’
Hoe weet je jezelf na twintig jaar nog steeds geïnteresseerd te houden in deze muziek?
‘Ik denk dat rond 2015 er een belangrijke verandering in de band plaatsvond. De metalcore was toen niet meer zo ons ding, we voelden ons er niet meer zo mee verbonden. En toen, met de komst van bands als Power Trip en Knocked Loose, veranderde de undergroundmuziek weer. Het voelde gewoon weer als 2000. Die bands zijn uiteindelijk behoorlijk groot geworden en veel andere bands die zich daardoor hebben laten inspireren. Het is een geweldige tijd om een metalfan te zijn nu. Onze helden zoals Anthrax en Testament maken de beste muziek uit hun carrière en er zijn zoveel toffe nieuwe bands. De meeste grondleggers van metal leven nog en treden nog op én er is een schat van nieuwe, jeugdige muziek.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 215.
