CARNATION

Zowel in eigen land als ver buiten onze landsgrenzen heeft Carnation zich genesteld in de harten van de old school death metal fans. Het getuigt dan ook van ongelooflijk veel lef om op deze derde langspeler een geluid neer te zetten dat net dat tikkeltje verder gaat dan wat hun aanhang gewoon is. We moeten die vernieuwing wel niet op de spits drijven. Carnation blijft garant staan voor een portie smerige death metal, het is alleen zo nu en dan net dat tikkeltje meer. Gelukkig maar. Al wie van hun vertrouwde sound houdt, komt zeker aan zijn trekken bij pakweg het furieuze ‘Maruta’. Iets wat eveneens geldt voor het navolgende ‘Metropolis’. Stuk voor stuk splinterbommen. De bandleden hebben echter wel ingezien dat steeds uit datzelfde vaatje tappen eerder eenheidsworst creëert. Dus splitst men ons ook iets als ‘Replicant’ in de maag waar het allemaal wat dreigender overkomt omdat het tempo omlaaggaat. Wanneer men echter frontman Simon zijn gewone zangstem hoort opduiken zullen de fanatieke fans van het eerste uur allicht schrikken. Voor niets nodig. Sommigen vinden het vernieuwend of gedurfd, wij bestempelen het veeleer als natuurlijke progressie. Carnation maakt hiermee duidelijk dat ze verder willen, en liefst nog enkele jaren. Dan moet je als groep je geluid durven opentrekken. Exact wat ze hier doen. Men mikt op de VS en als daar lui uit de filmwereld op hun muziek stoten, kunnen we ons zo inbeelden dat die op ideeën worden gebracht om bepaalde beelden in hun films of tv-series kracht bij te zetten. Eigenlijk hebben ze met het titelnummer zelf al een soundtrack geschreven voor een prent die nog moet gemaakt worden. Wat een epische knaller is dat geworden. In de openingstrack worden we dan nog verrast door een flitsende gitaarsolo van King Diamond-gitarist Andy LaRocque die hiermee het internationale karakter van deze Belgische helden extra benadrukt. We mogen dus stellen dat ‘Cursed Mortality’ Carnation allesbehalve zal vervloeken, want ze klinken springlevend.