GHOSTS OF ATLANTIS

In dit Ghosts Of Atlantis vinden we als frontman Colin Parks terug. Hij is een strijdmakker van Dani Filth bij Devilment. Dit Ghosts Of Atlantis is wel iets andere koek. Het is intense symfonische black met heel veel afwisseling. Als je fan bent van Dimmu Borgir en Septicflesh, dan mag je al direct toehappen. De nummers zijn heel professioneel uitgewerkt en klinken als een bus. Intense grunts en screams worden afgewisseld met cleane partijen en koorzang. Bij sommige van deze symfonische acts heb je het gevoel dat alles een beetje artificieel klinkt en er weinig pure emotie en dynamiek in de muziek zit. Bij deze Britse act is dat helemaal niet het geval. De songs zijn heel doordacht en verfijnd uitgewerkt en ze scheppen een soort melancholische, donkere maar toch brute atmosfeer, daar is ‘Lands of Snow’ een perfect voorbeeld van. Het niveau van musiceren is ook van een heel hoog niveau. Er wordt trouwens ook vaak gegrooved op de wijze van bijvoorbeeld een Lamb Of God en de combinatie met de orkestratie zorgt ervoor dat er heel veel te ontdekken valt op dit werkje. Een minpuntje binnen dit conceptueel album is dat de gefluisterde verhalende stem niet altijd even overtuigend klinkt en bij ‘Behind The Wall’ wordt het toch even iets te zeemzoeterig qua cleane vocalen. Aan de andere kant zijn er zoveel prachtige momenten op dit album dat deze kleine foutjes zonder problemen worden vergeven.