ILLUMISHADE

Het debuutalbum van Illumishade, het geesteskind van Fabienne Erni en Jonas Wolf, gooide reeds hoge ogen. De opvolger klinkt alvast heel wat steviger en net iets minder filmisch en Disney-achtig. De opener lijkt nog wat verder te gaan op het elan van de voorganger met een folky ambient intro en elektronische muziek, maar met ‘Elegy’ worden alle registers opengetrokken. Djenty gitaren zoals Tesseract met een melodieuze gitaarsolo en wat strijkers worden mooi in balans gehouden door een catchy refrein. Daarna wordt het nog wat progressiever met eerder Leprous en Caligula’s Horse als referenties. Af en toe wordt het wat rustiger en is er zelfs plaats voor een heuse ballad zoals het prachtig gezongen poppy ‘Fairytale’, waarbij de stem van Erni doet denken aan haar grote voorbeeld Céline Dion. Zij kan haar veelzijdige stem optimaal benutten op een heel andere wijze dan bij Eluveitie. In de rustige stukken doet het ook wel denken aan Cellar Darling, terwijl bij sommige pompende riffs Ayreon om de hoek komt kijken. Jonas Wolf zorgt voor de mooie gitaarsolo’s. Het is een heel veelzijdig album geworden met veel vocale en instrumentale hoogtepunten. In de afsluitende ballad in haar moedertaal schittert Fabienne nog eens aan de zijde van gastpianist Coen Janssen van Epica. Illumishade heeft alles in huis om de Europese podia te veroveren.