THE NIGHT ETERNAL

Met amper een handvol akkoorden en zanglijnen was ons al helemaal duidelijk welke band de grootste invloed uitoefende op het Duitse vijftal The Night Eternal. Zelden hoorden we namelijk een gezelschap dat zoveel in zich had van (het inmiddels helaas terziele gegane) In Solitude. We waren grote liefhebbers van deze occulte hard rockers uit Uppsala. Bovendien hoor je hier en daar ook een vleugje The Devil’s Blood of Tribulation terug, wat altijd gerechtvaardigd is. Debuut ‘Moonlit Cross’ (2021) ontglipte ons op één of andere manier. Negen heerlijke hardrock/heavy metalsongs met een lekkere drive erachter, dynamisch van opbouw en voorzien van melodieën die zich als een oorwurm gedragen, dat kunnen we wel hebben. De dramatische zang van Ricardo Baum is helder doch krachtig, net als bij zijn grote voorbeeld Pelle Åhman, wat hem al snel boven het gros van zijn collega’s doet uitsteken. Een gedegen ritmesectie legt een stevige basis waarop gebouwd kan worden, waarna de gitaartandem van Henry en Rob de finishing touch aanlevert met schitterend melodieus gitaarwerk vol meeslepende leads. Dit is natuurlijk niet origineel te noemen, maar beter dàt wanneer het goed uitgevoerd is dan wanneer je iets origineels te horen krijgt dat je helemaal niets doet. Goed, en dan gaan we nu nog wat meebrullen!