ALESTORM

Het recept van Alestorm is gekend. De olijke piraten zijn altijd wel te vinden voor een grap, maar er wordt best (terug) stevig van leer getrokken op dit zevende studioalbum. Zoals opperpiraat Christopher Bowes het stelt: meer metal dan op de vorige albums. Dat is goed nieuws, want de kloeke opener ‘Magellan’s Expedition’ doet ons meteen aan de begindagen van ‘Captain Morgan’s Revenge’ denken met zijn heavy gitaarwerk en folky vioolspel van Ally Storch (Subway To Sally). De opsommende, door rum aangetaste stem van Bowes gaat zelfs de richting uit van grunts en dat gebeurt ook in het uptempo ‘The Battle Of Cape Fear River’ en nog een paar songs. Veel stoere samenzang ook om een broederlijke sfeer te creëren zoals in ‘Under Blackened Banners’ dat als één van de best doordachte songs uit de bus komt (muzikaal). Dit album klinkt meer episch dan voorheen en zelfs wat serieuzer, al dient dat nog steeds met een korrel zout genomen te worden als je aan het feesten bent op simpele deunen als ‘’P.A.R.T.Y.’, ‘Return To Tortuga’ of ‘Come To Brazil’. Alestorm flirt graag met verschillende talen en één van de leukste momenten is ‘Magyarország’ waarvan het refrein in het Hongaars gezongen wordt door gitarist Mate Bodor. Afgesloten wordt er met een derde deel van ‘Wooden Leg’ waarin heel wat gasten opduiken. Alestorm heeft hiermee ook een semi-ballade om de piraten in het publiek van enig zoet sentiment te voorzien. We juichen de terugkeer naar een hardere koers toe en ‘Seventh Rum Of A Seventh Rum’ heeft dan ook de overrompelende nonchalance van de beginperiode in zich.